JAMMERKLACHT
De belangstelling van een grazende koe is
begrensd tot een vierkante nieter grasland. IJw
hoofd staat echter recht op Uw romp. Kijk dan
niet alléén naar de sukkelende aarde aan Uw
voeten, maar ook naar het schone om U heen.
Per slot van zaken zijn wij, Zeskantredacteuren, halve wezen. Wij, aan
ons lot overgelaten, zelf schrijvende en lezende schare, hebben jaar in,
jaar uit zitten wachten op een groep geestrijke vaders en moeders, die in
woord en daad ons, geestarme stumpers, zouden komen voeden met inspi
ratie en voor beeldgevende artikelen in ons aller blad. Jaar in, jaar uit
hebben we geduldig onze eigen koekjes gegeten van ons eigen deeg. Maar
beste onbekende niet-schrijvers, dat gaat erg eentonig worden. Is ons blad
niet groot genoeg? Deugt het papier niet? Is Uw kennis te gedegen? Hebt
U geen tijd? Aanschouw dan onze kromme wijsvinger en schaamt U diep
en hartgrondig. We hebben wel een voogd. Kent U hem? Kijkt U dan
maar eens over de schutting. Hij vit wel, maar toch mogen we hem wel,
want we zijn blij, dat er althans iemand onze krabbels aardig vind. Maar
waar blijven de grote mannen, waarvan we veel zouden kunnen leren,
de geschoolden, de leiders, de ingenieurs? Juist het Gusto-intellect schrijft
niet. Zij zien het Zeskant niet als middel. Ze kijken alleen naar de foto's
en vinden verder het papier onbruikbaar (te hard) voor het hun toege
meten doel. Als het niet zo is, dan trek ik onmiddellijk (met veel excuses)
mijn (deze) woorden in, maar dan zal er wat over de pen (brug) moeten
komen. Wat vragen we? Copy en goede waar we wat mee opschieten.
Geen babbels. Die hebben we zelf genoeg. Kunde, wetenschap van de
Gusto, leerrijk spul. Verteerbaar voor ons en voor hem, die het blad in
handen krijgt. En die dan zal zeggen: Heee! is me dat effen een orgaan!
P. J. M.
10 (0)
