HOE BEKIJKT EEN BAGGERBAAS ONS PRODUCT De ouderen onder ons zullen zich kunnen herinneren hoe klepbakken, zelfs wel gehele stoommachines, naar één enkele tekening gemaakt wer den. Dit lijkt ongelofelijk; toch is het waar. Hoe kon dit nu, zal men zich afvragen? Dat kwam voornamelijk doordat het tempo van ontwikkeling toen lang zamer was. In de werkplaats wist iedereen hoe de constructie van de spanten en ste kers in een bak was, het was alleen nodig op de tekening aan te geven van welke afmeting, welke nagels er dan in moesten en welke steek, dat wist de baas wel. De plaats van de bolders werd op tekening aange geven, constructie was bekend; de mallen voor bolders hingen immers op een rek in de scheepsbouwwerkplaats. Zo ging het ook in de machinefabriek. De diameter van de zuigers, de wanddikte van de cilinders en andere voorname stukken werden meteen in duimen op de samenstelling-tekening aangegeven. Dat was voldoende om de machine te kunnen maken; over de toleranties was niets aangegeven, dat behoorde men te weten; bij iedere machine was dit immers hetzelfde? Naast het nadeel van starheid en afkeer van nieuwigheden (mogelijk ver beteringen), had deze gang van zaken toch het voordeel te leiden tot een zekere rijpheid van constructie. Immers door de vele keren, dat dezelfde constructie werd uitgevoerd, kwam men tot een grondige toets van de bruikbaarheid er van in de practijk. De bij LSZ gemaakte stoomhopperzuigers (meer dan 50) waren m dit opzicht wel bijzonder „uitgekiend De tegenwoordige snelle ontwikkeling van de techniek en dus het steeds groeiend aantal mogelijkheden waaruit wij kunnen kiezen bij het ontwer pen van onze producten maakt, dat eventuele standaarduitvoeringen een steeds korter leven hebben. Critiek van de kant van de gebruikers wordt dus steeds minder letterlijk van toepassing op een volgende uitvoering. Dit legt op ons een grote verantwoordelijkheid. 67

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1953 | | pagina 19