IN MEMORIAM W. F. DE VOS
VIJF MILLIOEN DAGEN...
Op 7 Juli jl. overleed plotseling de Heer W. F. de Vos,
in de leeftijd van 72 jaar.
Het bericht van zijn overlijden trof ons zeer. We kenden
hem immers al zo lang. Pas in December 1951 nam hij af
scheid als chef van de tekenkamer Baggerbouw, na 50 jaar
het bedrijf te hebben gediend. We hadden hem zo gaarne
nog enige jaren van rust gegund. Het heeft helaas niet zo
mogen zijn. Velen onzer hebben op 10 Juli wijlen Heer de
Vos de laatste eer bewezen. Bij de groeve voerde o.m. de
Heer N. Conijn Sr. namens de Directie het woord, en de
Heer A. C. Beijer deed zulks namens het personeel.
Dat hij in vrede rusten moge.
Een blik in vogelvlucht over vijtig jaar tuberculose-bestrijding in Neder
land is ook een beetje geschiedenis van het sociale gevoel. Toen in het
begin dezer eeuw de eerste Nederlandse sanatoria werden opgericht en
ook particulieren hiervoor een bijdrage werd gevraagd, schetste een boze
meneer dit in een artikel als „eene ziekelijke philantropie". „Want", zo
ging hij voort, „wat den strijd van het bestaan niet kan volhouden, moet
niet kunstmatig gesteund worden, doch moet liever vallen
M'aar ondanks dit cynische geluid zijn de sanatoria er tóch gekomen.
Konigin-Moeder Emma gaf een vorstelijk voorbeeld: bij het neerleggen
van het regentschap stond zij het landgoed Oranje Nassau's Oord in
Renkum af om het tot sanatorium te doen inrichten. En nu vindt U in ons
land sanatoria in soorten. Er zijn er, die speciaal ingericht zijn voor kin
deren en we kennen ook het Nederlands Studentensanatorium. De vak
beweging heeft eigen sanatoria en het spreekt vanzelf, dat er ook spe
ciale inrichtingen voor protestanten en rooms-katholieken zijn.
In 1952 hadden de gezamenlijke Nederlandse sanatoria vijf millioen ver-
pleegdagen: bijna 14.000 patiënten, die driehonderd vijf en zestig dagen
werden verpleegd. En daarbij rekenen wij dan nog niet die patiënten,
die thuis of in een ziekenhuis werden verzorgd, waarvoor ook nog ruim
2.000.000 dagen worden gerekend.
Was vroeger het verblijf in een sanatorium vrijwel uitsluitend een lang
durige rustkuur, gepaard met goede voeding om tot genezing te komen,
nu spreekt ook de chirurgie en de behandeling met de modernste ge
neesmiddelen een duchtig woordje mee om de gevreesde ziekte onder de
knie te krijgen. De kansen op genezing zijn dan ook zéér groot. Maar
nog steeds geldt, dat de sanatorium-patiënt geduld moet hebben: de ver
pleging duurt lang!
Niet minder dan 11 sanatoria in ons land hebben scholen voor lager on
derwijs. De kinderen raken op deze wijze door hun ziekte niet achter bij
hun gezonde leeftijdsgenoten en bovendien zijn bezigheid en ontspanning
108 (0)
