De moeilijkheden in ons eerste en tweede elftal zijn van andere aard
geweest, hoewel ook hier de oorzaak van de moeilijkheden bij een gedeelte
van onze leden zelf gezocht moet worden. Het was gewenst dat bij de
aanvang van het nieuwe seizoen enige wijzigingen in de elftallen werden
aangebracht. Enkele jonge leden hadden zich door hun spelkwaliteiten
candidaat gesteld voor het eerste elftal en de taak van de elftalcommissie
was nu om deze leden op de juiste plaatsen op te plaatsen en de spelers,
die hun plaats moesten afstaan, eveneens zo gunstig mogelijk in het
tweede onder te brengen. Dit moet dus in kannen en kruiken zijn als het
nieuwe voetbalseizoen aanvangt. In de zomermaanden is het echter onmo
gelijk gebleken om de elftallen op te stellen, zoals de E.C. deze in het
hoofd had. Afschrijving volgde na afschrijving en wat in het veld kwam
bestond dan meestal uit spelers, die voor een groot deel in het tweede
elftal thuis hoorden. Het gevolg is geweest, dat wij in de competitie pas
konden gaan experimenteren, met het aan U bekende gevolg. Op 3 Oct.
barstte de bom, zowel in het eerste als in het tweede elftal. Er vielen
wat grote woorden, enkelen gaven te kennen dat zij zich willen terugtrek
ken zowel definitief als voorlopig, kortom het zag er op die middag vrij
somber uit. Natuurlijk is alles nog meegevallen, de soep wordt nooit zo
heet gegeten als zij wordt opgediend, maar wij mogen er toch onze les
uit trekken en wij menen dat dit inderdaad ook gedaan is, gezien de ver
houdingen in de daarna gespeelde wedstrijden. De sfeer is werkelijk stuk
ken beter geworden. En daardoor ook de resultaten. De elftalcommissie
heeft nu de elftallen vastgesteld en zal zoveel mogelijk trachten deze ook
ongewijzigd op te stellen. Het woord is nu aan de leden.
Inmiddels zijn de successen van onze elftallen heel matig geweest. Ons
eerste behaalde twee overwinningen en twee gelijke spelen, het tweede
deed het nog minder met twee overwinningen en het derde heeft alleen
maar een gelijk spel op haar naam staan. De competitie is echter nog
maar pas begonnen en met goede voornemens en de uitvoering daarvan,
kunnen wij nog wel tot betere resultaten komen.
Onze eerste wedstrijd op 5 September tegen Groen Wit werd al een
tegenvaller. Er werd niet slecht gespeeld en een overwinning zou niet
onverdiend geweest zijn, maar bij ons ontbrak de finishing touch, het laat
ste tikje om een goede aanval af te sluiten met een goed schot en zo
moesten we met een 22 gelijk spel genoegen nemen.
Ook onze eerste thuiswedstrijd ging aan hetzelfde euvel mank en de ge
volgen waren nu nog erger. Toen onze tegenstanders uit Rozenburg zagen
dat wij ondanks ons voortdurend overwicht, onmachtig waren tot scoren,
besloten zij, daartoe opgezweept door hun supporters, het zelf te gaan
proberen en ze slaagden hierin niet alleen, maar wij werden volkomen
van de kaart gespeeld. Een nederlaag van 30 werd het droevige resul
taat.
Ook in G.T.B. moesten wij, door gebrek aan enthousiasme, onze meerdere
erkennen. Hier verloren wij met 31.
De laatste wedstrijd in September bracht dan eindelijk de eerste over
winning. Uit de cijfers 21 blijkt wel dat het ook nu nog niet van harte
ging. Vooral voor de rust, toen onze voorhoede zich regelmatig aan
buitenspel bezondigde en wij na ongeveer 20 minuten door een ongeluk
kig doelpunt kwamen achter te staan, zag het er niet zo gunstig uit. Tot
overmaat van ramp werd een in het doel geplaatste kopbal van Sjef v. d.
Heyden wegens buitenspel afgekeurd. Toen het elftal na de rust gewijzigd
was, ging het plotseling veel beter. Piet v. d. Hoeven bracht de gelijk
maker op zijn naam, terwijl ook het winnende doelpunt door samenwerking
158 (0)
