FOTO'S VAN OVERZEE
EEN VREEMDE EEND IN DE BIJT IN TUNESIË!
Zelfs onder de lezers van „Het Zeskant" van wie de meerderheid toch
vaak met baggermolens te maken heeft, zouden velen raar staan te kijken
van wat een fotograaf in de haven vap Sfax, Tunesië, zag. Op het eerste
gezicht leek het een gedemonteerde emmermolen, die gezien zijn hoge
leeftijd op de sloper lag te wachten. Maar de zwakke rookpluim die uit de
schoorsteen opstijgt, wijst erop dit dit een „levend" schip is. Dichterbij
gekomen kan men aan de voorzijde van de emmerladder een snijkop zien
zitten en iets wat lijkt op de mond van een zuigpijp. Dit vreemde schip
zou dus een zuiger zijn?
Inderdaad, dat is het. Maar het is ook een emmerbaggermolen. Het is de
„Loire", een werktuig dat beurtelings gebruikt kan worden als snijkop-
zuiger en als emmerbagigermolen en dat bovendien zelfvarend is. Een
vreemde combinatie, vooral in onze dagen nu ook baggerwerktuigen steeds
minder manusjes-van-alles worden en steeds meer speciaal berekend voor
één enkele taak.
Vroeger heeft men meer van deze schepen gebouwd. Vooral in de oude
catalogi van sommige I.H.C.-vennoten treft men heel vreemdsoortige con
structies aan. Dit schip, de „Loire" werd in 1909 door J. 6 K. Smit ge
bouwd voor Britse rekening. De afmetingen zijn 53 x 9.75 x 4.25 m, wat
zelfs voor vandaag een flinke baggermolen betekent en wat veertig jaar
geleden een opmerkelijke prestatie gtenoemd kon worden.
De stoominstallatie ontwikkelt 1100 pk en de baggercapaciteit als emmer
molen is 500 m3/h. Dat dit werktuig nog steeds actief werkzaam is, be
wijst wel dat het ontwerp, het gebruikte materiaal en de vakmanschap
waarmee het gebouwd is, aan de hoogste eisen voldaan moeten hebben.
