Z^uióteren
HEM ETE E- E VIM E\
DE KUNST VAN HET
„De grootste hinderpaal tot persoonlijk contact is de onbekwaamheid om
met verstand te luisteren, daarbij begrip tonend voor het. standpunt van
de ander. Heel nuchter en heel onopvallend stond deze zin in een be
schouwing over goede verhoudingen in het bedrijfsleven, die wij toevallig
onder ogen kregen. Nu is het meestal zo bij waarheden, die zo groot zijn
als de spreekwoordelijke koe, dat men er zonder meer overheen leest.
Toch wordt in deze enkele zin de kern van alle menselijke contact geraakt.
Niet alleen in het bedrijfsleven, maar overal en altijd waar mensen met
elkaar praten en met elkaar samenwerken gaat het immers om dat ene
punt: luistert men werkelijk naar wat de ander zegt en poogt men ook
begrip op te brengen voor het standpunt van de ander? Ook al zou men
dit eigenlijk niet willen accepteren?
Ieder mens hoort vaak discussies over de meest uiteenlopende onderwer
pen. Maar al te vaak blijkt dan dat de „kemphanen" volkomen langs elkaar
heen praten. Elk van hen strooit vurige argumenten uit over het hoofd
van zijn tegenstander, zet zijn betoog kracht bij met felle handgebaren en
put zich uit in lange volzinnen. Dat doet de ander ook. Hoe vaak gebeurt
het niet, dat men als toehoorder bij zo n discussie zich niet aan de indruk
kan onttrekken, dat beide debaters wel goed spreken, maar slécht luiste
ren. Of dat ze alleen naar hun eigen betoog luisteren. Het is geen wonder,
dat men op deze manier maar zelden tot een eindresultaat komt. Meestal
blijft elk der partijen hardnekkig aan zijn eigen standpunt vasthouden en
wil men geen centimeter wijken. „Uit de botsing der meningen springt de
waarheid naar voren", zegt een Frans spreekwoord. Dat is zeker waar.
Maar alléén als de mensen, die hun meningen laten botsen, óók de kunst
van het luisteren met verstand verstaan. En dan moet het doel van de
discussie zijn, samen achter de waarheid te komen en niet, het koste Wa't
koste, het eigen standpunt, de eigen zienswijze te doen zegevieren.
Alleen wie probeert de dingen te zien zoals de ander ze ziet en dan
verder redeneert, krijgt werkelijk contact met de ander. Pas dan komt men
„op dezelfde golflengte te liggen" en heeft de discussie zin.
Dat wil heus niet zeggen, dat men domweg alles zou moeten slikken Wat
er verteld wordt en iedereen gelijk zou moeten geven. Dat zou karakter
loos zijn. Maar het gaat erom dat men leert te luisteren, leert op tijd zijn
mond te houden en de oren wijd open te zetten. En dat men ook werkelijk
opneemt wat de ander zegt en probeert om dit te verwerken zonder voor
oordelen en gevoeligheden.
Wie goed kan spreken is een belangrijk mens. Wie goed kan luisteren is
nog belangrijker.
Voor het Bemetel-examen, afgenomen in Januari 1954, slaagden:
H. Sandstra plaat- en constructiewerken;
J. B. H. Kleiss ijzerwerken-afschrijven;
N. Kerremans mach. bankwerken.
Cnze gelukwensen met het behaalde succes!
36 (0)
