NA DE VACANTIE
Nu de zomer zo zoetjes aan voorbijglijdt, kan wel worden aangenomen,
dat de meesten uit het bedrijf hun vacantiebeurt er weer op hebben zitten.
Vacantie! Heerlijke onderbreking van de arbeid! De een zal het in, de bos
sen hebben gezocht, de ander aan zee, een derde is wellicht thuis gebleven
en heeft van daar uit zijn tochtjes ondernomen. Maar, hoe het ook zij,
ieder van ons heeft getracht om de vrije dagen tot op de bodem te genie
ten. Ze zijn immers veel te kostbaar. Kijk, en dat is nu juist het mooie:
vacantie is een kostelijk goed, omdat zij de vrucht is van, de arbeid. Wat
zou vacantie zijn zonder onze dagelijkse arbeid als uitgangspunt? Niets dan
een stuk-geprikte luchtballon, niets dan verveling. Neen, het is juist dat
contrast met onze regelmatige werkzaamheden, wat vacantie zo boeiend
en kostbaar maakt. Dat is ook de reden, waarom wij er reeds maanden
van te voren aan denken en naderhand nog vaak met blijdschap
wie weet met een tikje weemoed er door gemengd op terug zien.
Ja zo'n eerste dag na de vacantie valt vaak niet mee. Je voelt, dat je weer
vast zit aan je taak; de overgang, na die vrije, blijde dagen is soms wat
moeilijk te verwerken. Maar al gauw raken we dat kwijt en het is merk
waardig, hoe spoedig we weer „thuis" zijn in het bedrijf. Of is dit eigenlijk
wel zo merkwaardig? Iets, wat tot de belangrijkste dingen van je leven
behoort, wordt toch een blijvend goed, waarvan je niet kunt vervreem
den? Goed, je kunt misschien een dag met een beetje verloren gevoel rond
lopen, maar dat veroorzaakt nog niet het kleinste rimpeltje op het water
vlak, om zo maar eens te zeggen. Dat glijdt weer van je af en wat over
blijft is de vreugde, om na de genoten vrije tijd, weer gesterkt en verkwikt
de dagelijkse taak voort te zetten. Want laten we ons niet vergissen:
Ware genoegens zijn die, welke ons werk, onze plicht als basis en als
uitgangspunt hebben. Zie je, dat is vacantie. En dat is de geest, die ons
bezielt, als we weer zijn teruggekeerd tot een van de meest gezegende
goederen, die de mensheid kent: ons werk.
(0) 97
