Wanneer dit artikel in het Zeskant verschijnt, is het half November. Nog
een paar weken en Sint Nicolaas verschijnt weer in ons midden (misschien
is hij er al) met al zijn goede gaven en geschenken. Sint Nicolaas, de grote
kindervriend; symbool van goedheid en mildheid! Zeker, Piet de knecht
heeft de roe bij zich en de zak, waar de stoute kinderen in gaan, maar we
hebben toch nog nooit na het bezoek van de Sint een van de kinderen
gemist, 't Liep altijd nogal goed af. En ten slotte zijn die roe en die zak de
attributen van Zwarte Piet en niet van de Sint zelf.
We gaan nu langzamerhand Sint Nicolaas weer een handje helpen. De
man is al zo oud, nietwaar? En hij is niet meer zo fit als in zijn jonge jaren.
We kunnen eerlijk niet van hem verlangen, dat hij alles zélf doet. En daar
om helpen we hem wat. We zijn aan het piekeren, waarmee we een ander
gelukkig kunnen maken. We gaan een ander iets geven.
De een is thuis op zolder aan het knutselen aan een stuk speelgoed voor
zoonlief; de ander blijft voor elke winkel staan op zoek naar een cadeautje
voor moeder de vrouw. En de kinderen (de groteren althans) doen geheim
zinnig. „Ik maak voor Vader dit„Ik heb voor Moeder iets leuks!" En
als vader of moeder dan plotseling binnenkomen, verstomt het gesprek en
doen ze, of ze het over het weer hadden. De kleineren, die heel vast en
zeker weten, dat Sint Nicolaas bestaat, omdat ze hem zélf in de een of
andere winkel hebben gezien, zijn opgewonden en tellen af, hoeveel nach
ten het nog slapen is, vóórdat de grote avond komt.
Laten we ons even bezinnen op de achtergrond van het Sint Nicolaasfeest.
Sint Nicolaas dat weten we allemaal was een groot kindervriend. Hij
was zó op de kinderen gesteld, dat hij steeds ter gelegenheid van zijn ver
jaardag aan de kinderen cadeautjes gaf, want alleen dan was hij er zeker
van op zijn verjaardag blijde kindergezichten te zien, hetgeen voor hem
nodig was om zijn verjaardag tot een feestdag te maken.
Dat het Sint Nicolaasfeest thans na zoveel eeuwen nog bestaat, is
niet alleen een gelukkig, maar ook een logisch verschijnsel. Logisch? Ja
zeker, want er is niets ter wereld, dat voor een vader of moeder meer
waarde heeft dan het blijde en stralende gezicht van het kind!
We geven dus; we geven aan de kinderen en aan elkaar. Maar daar staat
tegenover, dat we ook ontvangen, n.l. de dankbaarheid van degene, die het
geschenk krijgt. Als we zien, met hoeveel vreugde een cadeautje ontvangen
wordt, dan komt er ook vreugde in het eigen hart. De vreugde van het
geven.
Moest het eigenlijk niet iedere dag Sint Nicolaasfeest zijn? En nu bedoelen
(0) 133
