bridge
<zDe gehoorzaal
Onze P.V. leden gaven een willig gehoor om deze maal eens een andere
kant dan Rotterdam heen te gaan en daarom was er in Vlaardingen een
gezellige Gustosfeer in de Stadsgehoorzaal.
De zaal was prettig en prachtig centraal gelegen, temidden van royaal
uitgevoerde wandelgangen. Een zeer belangrijk punt was de accoustiek, die
zeer bleek mee te vallen, al hielden wij tijdens de voorstelling wel even ons
hart vast.
Het vervoer naar Vlaardingen zou prima zijn geweest, als de Gusto-
gemeente meer gebruik van de extra bussen en minder van de gewone
dienst had gemaakt. Nu was de lijn Schiedam-Vlaardingen een haring
pakhuis (voel je de hitte). Maar het stuk „In Londen staat een huis" stond
dan eindelijk voor ons op de planken. We hadden er al zo lang op gevlast,
dat we er ons al een bepaalde voorstelling van hadden gemaakt, wat altijd
een nadeel is. Maar ondanks dat was het een hartveroverend spel van
„Magna Pete". Dit stuk was nu eens iets anders dan normaal ten tonele
wordt gevoerd. Een klein gegeven en de rest spel. Spel, zoals deze groep
zijn opvattingen tot uitdrukking brengt. Gaaf, kunstvol en boven alles
tot in de nerf beleefd.
Bussen met tevreden Gustoërs reden huistoe, dankbaar dit gezien te heb
ben. Amateurs, die dit kunnen en willen brengen zijn voor ons een vreugde.
Bravo, weer een goede Gusto-avond. P. J. M.
leggen, wat verpuist
Hier leest U een artikeltje van een leek over de
Bridgeclub. Ik kan niet kaarten. Eerlijk, ik houd ze
altijd onderste boven en draai ze dan om.
Gek, ik weet niet of het aan mij ligt, maar dan
heb ik ze weer met alle koppen van die dames en
heren naar onder. Neen eerlijk, ik kan het niet;
maar goed: toch heb ik een zwak voor bruggen. Ik
heb ze bezig gezien (om een hoekje) en vond het
een spannend, plezierig clubje. U vindt het gek, dat
ik om een hoekje dit bekeek, maar dat deed ik uit
voorzorg. U moet weten: eens heb ik meegespeeld
(niet met deze (onze) bridgeclub hoor!). Maar
heel onschuldig stond ik bij een stel kaartbeulen en
die waren gedrieën. Jij, zeiden ze, bent de vierde.
Ik zei: Heren, U hebt het mis, ik ben op één na de
oudste van acht. Maar er hielp geen je weet
wel aan, ik moest meedoen. Aangzien ik in guldens
zat te bieden, mocht ik de kaarten telkens op tafel
prettig was. Toen ze me zeiden, dat ik kleur moest
(0) 21
