SCHRIK
„Metaaldraaiers, Uw krullenhaak!" Dat is de titel van een stukje geschie
denis, geschreven door de heer D. Monsma, Inspecteur bij de Arbeids
inspectie, in ,,De Veiligheid" van Juni j.l. De heer Monsma verhaalt, dat
een draaier de schijnbaar zo veilige krullenhaak gebruikte om een kluwen
draaikrullen te verwijderen, zonder de bank stil te zetten. Heel gewoon,
nietwaar? Maar de vorm van de haak en het handvat van de krullenhaak
(het oog) deugden niet. Want toen de haak door een sterke, niet-brekende
krul werd gegrepen, kon de draaier zijn hand niet zo snel uit het oog
van het handvat trekken.
Het gevolg was een ernstige handverwonding. Ter voorkoming van onge
vallen als het bovengenoemde raadt de heer Monsma ons aan, de krullen
haak zó te wijzigen, dat de haak in voorkomende gevallen niet zal blijven
vastzitten in de draaikrullen. Mocht dit onverhoopt toch nog gebeuren,
dan moet de draaier zijn hand uit de krullenhaak kunnen trekken, d.w.z.
de haak moet een goed handvat hebben.
De heer Monsma geeft in overweging een handvat in spiraalvorm. Bij
controle in onze draaierij bleek, dat ook onze draaiers nog van do hier
boven genoemde moordenaars gebruiken. We hebben onmiddellijk al deze
krullenhaken ingenomen en nieuwe, volgens het door de heer Monsma
beschreven model, verstrekt. We zijn de heer Monsma erkentelijk voor
zijn aanwijzingen.
Maar nu nog iets anders: Metaaldraaiers! Uw beitel!
De krullenhaak is nu prima, maar de spanenbreker is bijna nog belang
rijker! Een van jullie collega's heeft kort geleden nog een ernstig handletsel
opgelopen ten gevolge van het voorkomen van veel te lange spanen.
Waarom niet de juiste beitel gebruikt, die tevens de spanen kan breken?
Waarom nemen jullie al die risico s? Dat is toch niet nodig?
Waarom zijn er zoveel oogartsen? Omdat er geen veiligheidsbrillen zijn?
Neen, toch! Is Uw oog U niet heilig? Ja, toch wel? Houdt het dan veilig!
J O. M.
...Velen van ons hebben in zee wel eens bruinvissen zien zwemmen, al
maar jagend op makreel en jonge haring en wat dies meer zij. Ik heb
altijd met een gevoel van bewondering de verrichtingen van de bruinvissen
gevolgd. Maar ik weet nu, dat het minder aangenaam is als je tussen zo n
school bruinvissen terecht komt; ik heb het namelijk aan den lijve onder
vonden.
Dat kwam zó! Een van mijn vrienden had een tent gekocht en zeurde
maar aan mijn hoofd: ik moest en zou een weekend met hem gaan kam
peren, ergens in de duinen. Na lang beraad stemde ik toe.
(0) 113
