die niet anders doen, dan de brieven van de lopende band nemen en ze in
metalen bakjes plaatsen, allemaal zó, dat de postzegels links onderaan komen.
Die bakjes gaan weer per transportband verder, naar de stempelafdeling.
De inhoud van een bakje wordt in de stempelmachine geplaatst, één druk
op de knop en in een razend snel tempo worden alle brieven keurig
netjes afgestempeld.
Dan gaan de brieven weer in het bakje naar de sorteerafdeling. De sorteer-
machine, de Transorma, is een wonder van techniek. De brieven worden
daar in een soort goot, rechtopstaand, aangevoerd. De man, die de machine
bedient, de „transormist", leest de plaats van bestemming en slaat op een
toetsenbord drie cijfers aan. Iedere plaats in het land heeft zijn eigen getal.
Is het getal aangeslagen, dan verdwijnt de brief in de machine en komt
dan automatisch in het voor de betrokken plaats bestemde vakje terecht.
De expeditie-mensen hebben nu niets anders meer te doen, dan de brieven
uit de vakjes te halen, er een bundeltje van te maken (ook het binden
van een touwtje om een pakje brieven gebeurt automatisch!) en er een
briefje met de plaatsnaam aan te hechten. Die bundeltjes gaan in de post
zakken en die postzakken gaan naar de treinen.
We hebben al gezegd, dat de sorteerafdeling op een van de bovenste
verdiepingen van het postkantoor is gevestigd. De zakken moeten dus weer
naar beneden. En dat gaat heel eenvoudig. Men werpt de postzak in een
gat in de vloer en dan glijdt de zak door een spiraalvormige koker naar
beneden en komt terecht bij de lorries, die klaar staan om de postzakken
naar de treinen te brengen. Nu wil het wel eens voorkomen, dat die koker
op de een of andere manier door de postzakken verstopt raakt. Geen nood;
er wordt via luidsprekers afgeroepen, dat de koker, de „sul verstopt is
en op hetzelfde ogenblik verdwijnen er een of meer monteurs langs dezelfde
weg als de postzakken naar beneden om de storing op te heffen!
Alles is er op ingesteld om de brieven, die 's avonds in de brievenbussen
gedaan worden, de volgende morgen vroeg bij de geadresseerden te bezor
gen. De gehele technische installatie is er op berekend, alles zo vlot mogelijk
te laten verlopen. Maar als er nu eens een kink in de kabel komt? Als er
b.v. te veel bakjes met brieven bij de sorteermachine komen en deze kan
de stroom niet meer verwerken? Dan worden er maatregelen getroffen en
wel door de man op de commandopost. Er is een centrale post, waar op
een tableau alle onderdelen van het geweldige apparaat met lichtjes zijn
aangegeven. De man, die dienst doet in de centrale commandopost, ziet
alles op het tableau. Hapert er een transportband, dan wordt het groene
lichtje op het tableau rood. De centrale schakelt dan direct een andere
band in en roept een monteur op, om de uitgeschakelde band na te kijken.
Krijgt de sorteermachine te veei te verwerken, dan stuurt de man van de
centrale de brievenbakjes via een andere band naar een tweede sorteer
machine. Is er te weinig werk, dan verhoogt hij de snelheid van de
transportbanden enz.
Men moge vroeger dan wel eens smalend over „Tante Post gesproken
hebben, tegenwoordig is de post geen oude tante meer. Ze is een actieve
dame met moderne opvattingen; een dame, die bij het klimmen der jaren
steeds jonger wordt!
Ze heeft ons gevraagd, U nog een verzoek over te brengen en wel dit:
„Wilt LI Uw brieven duidelijk en volledig adresseren, de postzegel altijd
in de rechterbovenhoek plakken en de brieven zo vroeg mogelijk ter post
bezorgen?" Dan kan ze er overdag al wat aan werken, want 's avonds is
het toch al zo druk! W.
142 (0)
