LEKEPRAAT
leden van de Commissie ondervraagd. Met hulp van tolken. Blijken ze
aan de gestelde eisen van vakmanschap te voldoen, dan worden ze door
gezonden naar onze kamer. De dokter en ik kunnen het zonder tolk af: de
dokter, omdat hij vloeiend Italiaans spreekt en ik, omdat de dokter er bijzit.
De candidaten zijn vooraf al medisch gekeurd en de dokter gaat goed
deels op de keuringsrapporten af. Maar in bijzondere gevallen onderzoekt
hij de sollicitanten nader. Is ook de medische keuring in orde, dan krijgt de
man zijn arbeidsvoorwaarden te horen en wordt beslist, bij welke onder
neming hij zal komen. Dan worden de contracten klaar gemaakt en ge
tekend.
Het Arbeidsbureau zorgt, dat de man een paspoort krijgt en als het zover
is, reist de Italiaan weer van zijn woonplaats naar Milaan en meldt zich
bij de Nederlandse consul, die voor de reis naar „Olanda zorgt.
En dan komt deze Italiaan op een bepaalde dag bij de Werf Gusto aan.
Er wordt voor een kosthuis gezorgd en de volgende dag om half acht
komt hij bij de portier.
Hoe moet deze man zich voelen? Zeker als een kat in een vreemd pak
huis. Degenen, die nu binnenkort zullen komen, zullen een steun hebben
aan hun landgenoten, die al wat ingeburgerd zijn. Maar zij hebben grote
moeilijkheid met de taal. Zij moeten nog wennen aan de Nederlandse
levenswijze. Ze missen hun spagghetti, hun risotto, hun chianti en hun
grappa.
Denk U eens in, hoe het U te moede zou zijn op een Italiaanse werf te
midden van collega's, die ge niet kunt verstaan. In een kosthuis, waar ge
Uw wensen niet verstaanbaar kunt maken. Hoe goed zou het U dan doen,
op een kameraadschappelijke wijze te worden ontvangen, al is het maar
met een vriendelijk gebaar.
In de week, die ik in Milaan gewerkt heb, heb ik honderden Italianen
de revue zien passeren; ik heb gehoord, hoe ze getest werden en hoe ze de
vragen beantwoordden. Daarbij heb ik de stellige indruk gekregen, dat
er onder de Italianen een massa „fijne kerels" zijn, goede arbeidskamera
den. En daarom durf ik U ook te vragen: ontvang deze vreemde arbeids
krachten in onze werkgemeenschap, die Werf Gusto heet, met een vrien
delijk woord, met een hartelijk gebaar. Ge zult er geen spijt van hebben.
De veiligheids-inspecteur van de Werf Gusto heeft het druk en als we hem
vragen naar het maandelijks artikeltje over de veiligheid, dan loost hij een
diepe zucht! Ja, dat artikel moet ook nog geschreven worden.
Wat zullen we doen? Hem opbellen en zeggen: het artikel over de veilig
heid moeten we uiterlijk morgenmiddag hebben, anders kunnen we het
voor het volgende nummer van het Zeskant niet meer meenemen? Of zullen
(0) 5
