"TROPICA"
Terug op de aarde, ben ik naar huis gegaan, hoe ik thuis ben gekomen,
weet ik niet. Vaag herinner ik mij het gezicht van Van Berg, een
„medelijder" in het drama, die als Engelbewaarder gefungeerd heeft.
Mijn vrouw moet het begrepen hebben, ze schonk me een kop zwarte
koffie met iets er in, waar ze anders heel zuinig op is, en zei: Wie heeft je
zo toegetakeld? Prompt vertelde ik haar het drama. Ze keek me aan en
zei: Is dat alles? Maak je toch niet zo druk om niets, ben je dan het
sprookje vergeten van „De kleren van de Keizer"? Lees het over en ga
slapen.
Zondag ben ik opnieuw naar de totaal verlaten zalen getogen om nog
eens alles rustig te bezien, en het is waar, echt waar ik ging net zo
wijs weg als ik gekomen was, alleen twee kwartjes armer.
Maar 4 februari zal dit alles onthuld worden, dan komt er een Heer met
glaasjes (projectie) de projectieloze prenten bespreken.
Ik hoop, dat in onze verwarde en onttakelde hersenen een glimpje begrip
mag ontstaan om deze voor ons nog alleen mateloze rommel mooi te
vinden. Laat ons openstaan voor alles wat nieuw is en niet vervallen in
de steeds terugkerende fout, „van wat een boer niet kent, eet hij niet
maar laat ons anderzijds niet huilen met de wolven in het bos.
Nu is „Beati" nog een kolkende zee van verontwaardigde schilders, die
niet geloven kunnen, dat deze techniekloze onzin eens onze Musea zal
sieren, als waardevolle uitingen van emoties.
Om te sluiten wil ik in gedachten even teruggaan naar het Rijksmuseum
in Amsterdam, naar de zaal van Rembrandt's zelfportretten. Hij was ook
een onbegrepen schilder, toen hij deze maakte. Maar wat een verschil,
wat een mateloos verschil. Zou onze tijd de oorzaak zijn van zulk een
teruqqanq? Ta? „Wat een rottijd!"
P. J. M.
De feestelijke jaarvergadering ter gelegenheid van
het 5-jarig bestaan van „Tropica" werd een succes.
Op 12 januari jl. kwam niet minder dan 75% van
de leden naar gebouw „Irene" en bevolkten zaal I
tot en met tegen het behang.
De jubilaris-voorzitter, een der oprichters van de
vereniging, hield een enthousiaste toespraak en
glunderde de gehele avond van werkelijk genoegen.
Het huishoudelijk gedeelte werd in een half uur
afgehandeld, echter niet zonder dat de leden een
goede indruk kregen van de achter ons liggende
maanden. Het Bestuur bleef ongewijzigd.
Door de P.V.-secretaris werd de vereniging ge
feliciteerd met het 5-jarig bestaan. We hoorden
tevens dat Tropica met z'n 100 leden de grootste onderafdeling van de
Personeelsvereniging Gusto is.
En daarbij zeker een der voortvarendste.
Na de uitgebreide verloting waar niet minder dan 50 prijzen werden ver
loot, kwam het feestelijk gedeelte.
Een viertal films boeiden de bezoekers tot het uiterste en we voetbalden
met Puskas mee, bezochten de Tsjechische bossen, kwamen zelfs achter
(0) 31
