NIEUWE
k MATERIAL!
TITAAN
Het metaal der toekomst.
We behoeven nog maar kort in het verleden terug te gaan, om te con
stateren dat er weinig bekend was over dit metaal titaan, of titanium.
Een jaar of tien geleden kon men nauwelijks bedenken, dat op dit metaal
eens de hoop van de technische wereld gevestigd zou zijn, als het metaal
van de toekomst. En dat met dit metaal een horizon werd geopend, welker
einder nu nog niet te peilen is. Toch is het element titaan al heel lang
bekend. Reeds vóór 1800 was de aanwezigheid van titaan aangetoond.
En wel door een amateur die met chemicaliën allerlei proeven deed. In
het zand van Cornwall vond hij een stof waarvan hij geen enkel ver
moeden had, wat dit kon zijn. Deze amateur, William Gregor, werd hier
mee de ontdekker van dit belangrijke element. Dat was in 1791.
Enkele jaren later ontdekte de Duitser Klaproth dezelfde stof in een erts.
Deze Klaproth, die in 1789 het uranium ontdekte, gaf aan het nieuwe
metaal de naam titanium. Dit woord ontleende hij aan Titanen, die in de
Griekse Mythologie als „de zonen der aarde" voorkomen.
Nu moet II niet denken, dat titaan zo zeldzaam voorkomt, en daarom
zo weinig in de belangstelling stond. Integendeel!
Onze aardbodem bevat ongeveer 20 maal zoveel titaan als steenkool,
en, schrik niet, zelfs 100 maal meer dan koper, lood of zink.
Zuiver titaan is een zilverwit metaal. Het is zeer corrosiebestendig, in
sommige gevallen beter dan roestvrij staal, maar het is slechts half zo
zwaar.
Hoe komt het nu dat dit metaal zo achter is geraakt bij de andere metalen?
We zien hier dezelfde factoren een rol spelen als bij het aluminium. Wie
kent tegenwoordig niet een aluminium gebruiksvoorwerp. Iedereen toch!
Wist U dat nog geen 100 jaar geleden voor 1 kg aluminium 2000 gulden
werd neergeteld? Voor een kg goud betaalde men veel minder. En nu
kan iedereen aluminium kopen voor rond 0,80 per kg. Het verschil
94
(Vervolg Algem. Ged. op bit. 95)
