wat we te zien krijgen. Het gezelschap komt nog voor de fotograaf en
naar we hopen zal de foto goed gelukt zijn, zodat we een blijvende
herinnering aan de grot zullen bezitten.
Weer naar buiten en verder de Cauberg op, via een smal pad naar het
Grotten-aquarium. Weer verdwijnt het gezelschap onder de grond en we
verblijven nu een half uur bij de ons zo bekende en ook wel onbe
kende vissen. We leerden er weer wat bij, maar konden onze gids
toch ook nog iets vertellen, wat hij niet wist.
De stemming wordt gelijk het weer: steeds beter en zonniger. Om vier
uur zitten we aan tafel, verdeeld in twee ploegen, en aangevoerd door
voorzitter en secretaris zien we toch geen kans om het opgediende eten
geheel te laten verwijnen. Een compliment voor de eigenaar van „Hotel
Rocks".
Een uur later de laatste-voorlaatste etappe Valkenburg-Vaals. Steeds de
„touringcar-wegen" vermijdend, via allerlei tussenwegen gaan we „Klein
Zwitserland" in. Prachtige panorama's glijden langs onze ogen; diepe
dalen en hoge heuvels doorkruisen onze wegen. Met de allergrootste
moeite nemen we een bocht en tegenliggers moeten een moment het gezel
schap van de koeien opzoeken om ons, Schiedammers, te laten passeren.
Dan komt er een beetje regen om ons te laten weten, dat we nog in
Nederland zijn. Het duurt echter maar een tiental minuten.
In Vaals aangekomen bestormen we weer een bakker en nemen we een
passagier mee de Vaalserberg op. Schwiegerpapa Neuss gaat mee om
ons de plek aan te wijzen, waar een veertigtal mooie stenen verstopt is.
De stenen verdwijnen in tassen en zakken en veel dank beloont het werk
van onze gast. Weer via een bakker gaan we nu aan onze laatste etappe
beginnen. We komen nog een vijftal mijnen tegen en ook Heerlen passeren
we. In Sittard verlaat onze secretaris de microfoon. In Roermond echter,
het begint al te schemeren, worden we opgeschrikt door studio-geluiden.
Twee heren nemen bezit van de micro. Zij zien kans het gezelschap
op de terugweg behoorlijk wakker te houden. Het 3x3—9 blijkt een
succes en het tweetal heren laat zich bewonderen. Beiden zien kans tot
declameren, d.w.z. zeker een tien minuten achter elkaar. „Julia Ceasar"
en de „Drie dochters van de boze vader" doen de bus-reizigers schateren.
In Maarhese even stoppen en een kopje koffie gebruiken.
Even voor Rotterdam het is dan circa 11 uur komt de reisleider
in de aether en dankt iedereen voor de bijzonder gezellige en vriend
schappelijke houding, die dag getoond, en hoopt, dat Tropica het volgende
jaar weer een bustocht met haar leden zal organiseren.
Bij het uitstappen van de leden is het „Veel dank voor de prachtige
tocht" niet van de lucht. Een bewijs, dat het bestuur van Tropica een
goed georganiseerde tocht naar behoren heeft uitgevoerd.
Tot het volgende jaar! Jaap.
(0) 139
