dispuut vormen en hoe de ventilatie op de Noordzee toch beter geregeld
is dan onder dat zonovergoten dak van de tekenkamer. Wat een pracht-
gelegenheid om in die grote ruimte je hart eens te luchten! Ik had hier
maar net de tijd voor, want het ratelen van de ankerketting brak mijn
mijmeringen af en gelukkig maar. Wie weet wat er nog meer gemijmerd
had zullen worden? Inmiddels waren de ankerproeven begonnen. Om het
voor iedereen duidelijk te maken wil ik U vertellen, dat de hoofdproef
bestaat in het gelijktijdig hieuwen van twee ankers met elk 75 vadem
ketting. Nou, daar gaat-ie dan! Of nee, toch niet, want om de ankers
te hieuwen zul je ze toch eerst moeten laten vallen en dat is zo één,
twee, drie nog niet gebeurd. Daar komen loods, stuurman, bootsman,
diverse helpers, fluitjes en telefoontjes naar de brug aan te pas. 's Jonge,
jonge, wat een werk is dat. Als een kip een ei kwijt moet, zoekt ze eerst
een half uur naar een geschikt plaatsje en dan plop „het ei". Zo gaat het
ook met de ankerproef!
Het hieuwen van de ankers kostte minder moeite dan het laten vallen
en dan denk je nog wel, dat het vallen vanzelf gaat. Maar ja, in alle
scheepsbestekken wordt gesproken over het hieuwen van ankers en waar
om zul je je dan druk maken over het laten vallen?
Na deze zeer geslaagde proef werd er rondgeroepen, dat de volgende
proef genomen zou worden in de eet- en rooksalon en hier kon je wer
kelijk zien, dat er verschillende oude rotten in het vak waren, die een
schat aan ervaring hadden opgedaan en nog wel zonder stop-watch!
Jongens, wat ging dat vlot. De ene proef na de andere werd genomen
en allemaal tot tevredenheid van de proevers. Vandaar, dat spoedig de
lunchpakketten werden uitgedeeld en de inwendige mens weer op nor
male toeren werd afgesteld.
Na deze noodzakelijke onderbreking werd begonnen aan de stuurproe-
ven, die vlot verliepen en zoals gewoonlijk bestonden uit roer van boord
tot boord ronddraaien, zig-zag varen enz. Al met al waren we op het
tijdschema vóór; wel een bewijs, dat er goed gewerkt was met het op- en
afstellen van de verschillende machinerieën. Alle hulde aan onze mon
teurs!
Er werd nu nog wat rond gevaren op de Noordzee en als je ziet, hoe
kalm en rustig alles verloopt, dan denk je; Nou, dat varen daar is ook
geen kunst aan. Je trekt maar aan een handle en je vaart harder of
zachter, je stelt de automatische piloot af en het schip vaart de ver
langde koers; de radar waarschuwt als er iets in de weg komt, het echo
lood zorgt dat je niet aan de grond loopt enz. enz. Maar ik geloof toch.
dat het moeilijker is.
Om 4 uur precies zijn we weer binnen de pieren van de Hoek van
Holland en de loods stond zich op de borst te kloppen van ,,Zie je nou,
precies volgens het tijdschema!" Maar ook een kunst: de Hoek van Hol
land lag nog precies op dezelfde plaats, waar we het 's morgens gelaten
hadden.
De Waterweg laat ons dan met zijn vele inkomende en uitgaande sche
pen zien hoe bedrijvig het inmiddels gebleven is. We waren het daar
op de Noordzee in die wijde, stille ruimte haast vergeten. Bij Maassluis
werd er gedraaid, daar het schip nog twee dagen weg moest. We wer
den met de sleepboot van boord gehaald en terwijl we stonden te kijken,
wie er alzo de statietrap afkwamen, werd de vraag gelanceerd, of nu
al die mensen aan de bouw van het schip hadden meegewerkt. Misschien
wel... misschien niet. Er zijn nu eenmaal mensen, die een schip bouwen
(0) 145
