NIEUWE MATERIALEN
HET ONTSTAAN VAN SL 1 ELECTRO LAGERBRONS
Bogaard, garantiemachinist J. van Keulen en Ir. Snijders van Werf Gusto
wachten nu met ongeduld het moment van aankomst van de „Siete" in
Tripoli af om daar het schip in bedrijf te gaan stellen.
Hiermede zal dan weer een bijzonder groot baggervaartuig door de I.H.C.
afgeleverd en aan de internationale baggervloot toegevoegd zijn en wij
hopen, dat de „Siete" een lange en voorspoedige werktijd in de verre
vreemde landen tot voldoening van de opdrachtgever mag hebben.
P.V. (Verschure)
Tijdens de tweede wereldoorlog en gedurende enige jaren daarna was er,
voornamelijk in Duitsland, een grote schaarste aan tin, en de kleine
hoeveelheden, die verstrekt werden, waren zeer kostbaar. Ook nu is tin
nog tamelijk kostbaar, ca. 9,per kg.
In alle soorten brons wordt tin verwerkt en juist tin maakt brons ook
kostbaar. Moest men vroeger een zeer goede soort lagerbrons hebben,
dan was men genoodzaakt hiervoor een legering te kiezen, die b.v. uit
88% koper en 12% tin bestond.
Enige Duitse lagerexperts en metaalkundigen gingen daarom zoeken naar
een goedkopere en indien mogelijk, een betere legering dan die van hoog
waardig tinbrons; een Duitse fabriek slaagde hierin volkomen met haar
SL 1 Electro-Lagerbrons. (SL 1 Standaardlegering No. 1).
Men is begonnen om diverse bronssoorten te gieten op een soort centri
fugaal gietmachine. Dit werd reeds lange tijd gedaan, doch nu werden de
diverse legeringen op verschillende manieren ook veredeld.
Men constateerde al spoedig dat men een gewone bronssoort veel beter
kan veredelen dan een hoogwaardig tinbrons.
Men ging nl. niet meer uit van het oude principe het brons zo hard
mogelijk te maken, doch men legde bijzondere nadruk op de slijtvastheid.
Door het toepassen van verschillende afkoelingsverhoudingen en giet-
methoden, slaagde men er in een betrekkelijk goedkope legering te maken
met een slijtvastheid, lYj maal zo groot als de gangbare tinbrons-kwaliteit
GBr.,/14, met het voordeel erbij, dat de rek veel groter was.
Bij voortgezette onderzoekingen, ontdekte men, dat de zeewaterbestendig
heid en de bestendigheid tegen chemische invloeden zelfs nog beter was
dan van zinkvrij brons.
Er was echter één bezwaar om het nieuwe materiaal in massa te ver
vaardigen en dat was, dat men precies de juiste legeringen aan moest
houden, precies de juiste afkoelingsverhoudingen moest toepassen tijdens
het gieten en dat het materiaal absoluut geen gas mocht opnemen tijdens
het smelten of tijdens het gieten.
Men paste daarom electrische inductie-smeltoven? toe, zodat het materiaal
absoluut afgesloten was van de buitenlucht en dus geen gas kon opnemen,
voorts gebruikte men nieuwe grondstoffen om de legering samen te stellen
en men ging de coquilles tijdens het gieten op een speciale, regelbare
manier koelen.
Productie van SL 1
Thans is men zover, dat dit materiaal in enorme hoeveelheden vervaardigd
132
