van een
vierdaagse-loper
groepen zou dat even gauw met de brommer doen. Dus de motor tegen
de band gedrukt en even aantrappen. Maar de brommer liet de man die
brommen wilde, zelf brommen, want hij vertikte het! Dan even benzine
halen, want daar zou het natuurlijk aan liggen. Dop van de tank en dan
een rare verrassing, want de tank bleek nog vol te zijn. Nou, dan maar
hard trappen om weer bij de groep te komen. En dan eens kijken, wat
er aan mankeert. Alles nagekeken en niets gevonden. Totdat de man uit
eindelijk tot de ontdekking kwam, dat een kraantje, dat open moest staan,
dicht stond! Dat wil zeggen: als het kraantje op „open" stond, stond het
dicht en als het op „dicht" stond, stond het open! Maar we hebben de
man nog uren lang zien brommen die dag, dus er was benzine genoeg.
Maar met dat al hebben de verzorgers het zeker niet gemakkelijker gehad
dan de lopers, want als alles weer samenkomt van de 30, 40, 50 en 55
kilometer, dan is er geen „brommen" meer bij; dan moeten ook de
verzorgers lopen. En de weg over de zeven heuvelen kun je ook niet op de
fiets afleggen. Er af zou nog gaan zou U denken? Niets hoor. Want dan
loopt alles zo dicht op elkaar, dat je op de fiets de grootste brokken
zou maken. Dus: Alle respect voor de verzorgers. Ze zijn die vier dagen
heus niet met vakantie.
Maandag 22 juli. Het is dan weer zover. We hebben er het gehele jaar
naar uitgekeken en we gaan nu naar Nijmegen om de Vierdaagse te
lopen. We hebben er voor getraind en zijn vol goede moed. Als we in
de bus stappen giet het, maar voorbij Gorinchem valt er geen druppel
meer en zijn de straten droog. Onderweg nog een kopje koffie en dan
naar Nijmegen, waar de leider de groep gaat melden en de nodige papieren
in ontvangst neemt. De individuele lopers gaan zich ook melden. Dan
naar ons tijdelijk onderdak, waar de mensen ons gedurende vier dagen
als eigen kinderen zullen verzorgen. We weten dat uit vorige jaren.
Vervolgens de stad even in en naar het afspringen van de parachutisten
kijken. Na de vlaggenparade in het Goffert-stadion een machtig schouw
spel is het gauw naar bed, want we moeten al weer om 3 uur eruit
om te 4 uur te kunnen starten.
Dinsdag 23 juli. De eerste dag. Het is behoorlijk koel en de lucht is
dreigend. Zou het weer zo worden als het vorige jaar? Om 4 uur ver
trekken we met goed weer. Tegen kwart over zeven nemen we 20 minuten
rust en dan gaat het verder naar Eist, over de Rijndijk, vanwaar men
een prachtig uitzicht op het landschap heeft. In Eist drie kwartier rust,
waarin het eerste blaartje werd verzorgd. Dan maar weer verder en
omdat we geen ongelukken hadden, konden we een constant tempo van
ongeveer 118 volhouden. Zo kwamen we weer in de Keizer Karelstad,
sommigen een beetje stijf, maar allemaal voldaan. Een enkel blaartje
was al de schade van die dag.
108 (0)
