RUSTPUNT
r—---
Er wordt hard gewerkt, overal in de wereld. In Rusland, in Amerika, in
Engeland, overal. Overal is men ingespannen aan het werk met atoom
centrales, met rakettenbouw, met aardsatellieten enz. Alles moet vlugger,
alles moet sneller. Rusland heeft de spoetnik het luchtruim ingezonden en
slaat zich trots op de borst. Overal elders in de wereldschrik en ontzet
ting: Rusland is ons een slag vóór! Onmiddellijk worden er miljoenen
dollars beschikbaar gesteld en wordt de gehele wetenschappelijke staf in
Amerika gemobiliseerd en aangezet tot grotere prestaties. Want die ach
terstand moet worden ingehaald.
Overal wordt hard gewerkt. Er worden electronische machines uitgedacht
en geconstrueerd, die de moeilijkste en ingewikkeldste berekeningen in
enkele seconden foutloos tot stand brengen. De radarinstallaties worden
geperfectionneerd, want de schepen moeten ook bij mist kunnen varen en
het luchtruim moet ook bij bedekte lucht worden afgezocht. We hebben
haast, we moeten opschieten.
De televisie wordt gemeengoed; we kunnen er niet meer buiten. De be
langrijke gebeurtenissen moeten we direct zien. We hebben geen tijd meer
de kranten af te wachten.
De vliegtuigen worden steeds groter en steeds sneller. Vooral dit laatste
is van belang, want we hebben haast. Iedere minuut is kostbaar. De
spoorwegen leggen nieuwe en vooral snelle verbindingen in. Vlug, vlug,
want we kunnen niet wachten.
In de fabrieken worden steeds weer machines met een grotere capaciteit
in werking gesteld. Want het moet sneller gaan, steeds sneller.
En te midden van deze razende, technische wereld, die ons zo af en toe
doet duizelen, vinden we ieder jaar toch weer een rustpunt. Tweeduizend
jaar geleden gingen een man en een vrouw naar Betlehem. De man te
voet, de vrouw gezeten op een ezel. Zij hadden geen sneltrein, geen, vlieg
machine, geen raket. Zij haastten zich niet. Zij hadden de tijd, want) zij
voerden de Eeuwigheid met zich.
In Bethlehem was geen Waldorf-Astoria-Hotel, geen Excelsior-Hotel en
geen Grand-Hotel; neen, er was slechts een eenvoudige herberg, waarin
voor de man en de vrouw zelfs geen plaats meer was. En zij overnachtten
toen in de stal, bij de os en de ezel.
En daar werd Christus geboren, die een nieuwe leer zou prediken. De
leer van vrede en naastenliefde.
Wat is er van die vrede en naastenliefde terecht gekomen? Wat hebben
wij, mensen van onze moderne tijd, er van gemaakt? De twintigste eeuw
(0) 157
