meöeweRkinq qgvraaqö
Op een groot New York's kantoor werd kort geleden de volgende
aankondiging aan het personeel bekend gemaakt:
Aan al onze medewerkers.
Gedreven door de toenemende concurrentie en de oprechte wens om
te blijven voortbestaan, achten wij het noodzakelijk een nieuwe politiek
te volgen.
Daarom vragen wij aan U ergens tussen de aanvang en het afsluiten
van de kantoortijd, en zonder teveel inbreuk te maken op de tijd, die
door U normaal besteed wordt aan de lunch, de koffiepauze, diverse
rustperioden, het moppentoppen, het maken van vakantieplannen en het
bespreken van de T.V.-programma's van de vorige avond, er naar te
streven ook enige tijd over te houden voor onderbreking om te werken.
Sommigen van U zal dit voorstel radicaal in de oren klinken, maar
wij geloven eerlijk, dat ons idee grote mogelijkheden bevat.
In de eerste plaats zal het ongetwijfeld de regelmatige werkgelegen
heid bevorderen. Bovendien zou het een middel kunnen zijn om U een
geregelde uitbetaling te waarborgen.
Hoewel de acceptatie van ons plan niet verplicht is, hopen wij toch dat
ieder personeelslid zijn best doet om het een eerlijke kans te geven.
Hoogachtend,
De Directie.
We zijn het met die Directie eens. We geloven inderdaad, dat er wat
in zit. We begrijpen alleen niet, waarom die Directie het voeren van
privé-telefoongesprekken uit de opsomming heeft weggelaten.
104 10)
