kijkje OVER BUURMAN'; SCHUniNG Verschure's Invaliditeitsfonds zond op 16 oktober 1956 een concept van zijn statuten naar het ministerie van sociale zaken in Den Haag. Tot nog toe ontvingen zij daarop geen reactie. Gaarne vertrouwen wij, dat men in de provincie niet gaat geloven, dat alles hier in zo'n erbarmelijk tempo verloopt. Een verlichtende omstandigheid moge zijn, dat de meeste ministers en hoofdambtenaren geen geboren en getogen Hage naars zijn. In Sliedrecht is dan een vlottere boel. Op het werfterrein van De Klop schijnt men thans een soort taxi te laten rijden, waarmede men zich naar elk gewenste plaats kan begeven. Ook naar een zekere plaats. Nu hopen wij maar, dat men rond het Binnenhof niet tot soortgelijke instellingen besluit Conrad-Stork's gepensioneerden gingen op pad naar de Lage Vuursche, de Westerbouwing, en Berg en Dal. In het doordringend stuk proza dat men hieraan wijdt, treffen ons vooral hartstochtelijke passages, waarin het eten en drinken beschreven wordt. De schrijver eindigt met te zeg gen, dat het een onvergetelijke dag geworden is. Liet menu van dit diner werd helaas niet afgedrukt, zodat wij ons van het innemen van een standpunt moeten onthouden In twaalf-en-een-half jaar keerde J. K's Afdelingskas voor de Ziekte wet een miljoen gulden uit voor 6500 ziektegevallen. In het verslag staat dat niet zo aangegeven, maar wij nemen aan dat de zichtbare kosten minimaal zijn geweest. Hetzelfde kan niet gezegd worden van de over- talrijke centrale organen voor de uitvoering der sociale wetten, wier legers ambtenaren en gloednieuwe paleizen, zo'n indrukwekkend monu ment vormen in Nederland's wederopbouw na de oorlog Vreemde dingen gebeuren in Schiedam, althans bij Gusto's werknemers. De vakantie schijnt daar een onuitputtelijke bron van net-toelaatbare losbandigheid te zijn. Wie oordeelt er over de toelaatbaarheid, Gusto- redactie? Op vrijdagavond schijnt men dan dolvermetel te worden door de gusto-donkerbiervakantietoeslag. Met die warmte is het dan later sneu om het veelgevraagd ro-meissie te weigeren, (wij citeren alsmaar). Wat voor meissie is dat? Wat weigert men? Staat dat in verband met de al-dan-niet toelaatbaarheid der losbandigheid? Bij L.S.Z. kent men deze problemen niet zo. Daar kwam wel een vogel met 360 gram het zwaarst uit het water. Een houtduif, schatten wij. Nu is één vogel in de lucht, beter dan tien in het water, tenzij het water vogels zijn. Het schijnt allemaal iets met een hengelwedstrijd te maken te hebben, maar wij kunnen het niet volgen. Bijna hadden we geschre ven: vogelen. 103

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1958 | | pagina 28