KIJKJE OVER BUURMAN's SCHUniNG
C-S besteedt aandacht aan de gevaren van de televisie. Het schijnt, dat
wij U en wij meer bewust naar de radio moeten luisteren en naar
de televisie moeten kijken. Anders vervlakken we. Nu worden wij onzer
zijds altijd danig geprikkeld door de gewone mannen, die voor de radio
het hunne ervan staan te zeggen en al dan niet van de wieg tot het graf
de puntjes op de i zetten, kortom: zonder U aan het woord te laten
voor hun eigen standje staan te redeneren, dat wij graag een beetje
vervlakt zouden raken. Bij de radio kunt U kiezen uit allerlei zenders,
bij de televisie slechts tussen aan en uit. Bij de huidige programma's
is het gevaar voor vervlakking hogelijk denkbeeldig
Zo bij Gusto de Jeugdspaarwet, bijgenaamd het „Ideaal Spaarplan De
Zilvervloot". Nu is sparen uiteraard altijd lofwaardig en voor jongeren,
waarvan de meesten toch binnen afzienbare tijd in het huwelijksbootje
stappen, zelfs min-of-meer vanzelfsprekend. Maar dat enerzijds het in
houden van hoge belastingen en anderzijds het belonen van spaarzin
het ideale spaarplan zouden vormen, is een conclusie die wij graag voor
rekening van de verzinners laten.
Gelukkig staat daar in Sliedrecht wanneer wij ons afkeren van het
alledaagse en laag-bij-de-vloerse nog steeds en steeds weer tot ver
bazing van elk die 't hoort en ziet een bolwerk van ruige mannenkracht,
in de vorm van simpele verzen. Wij doelen vanzelfsprekend op het
oeuvre van Gédégé. Gebrek aan plaatsruimte en medewerking van het
blad, dat verschijnt op de achterzijde dezes, maken het ons onmogelijk
U deelgenoot te maken. Maar 't was weer raak.
Ook raak was het Bemetel-examen, waarvoor LSZ twaalf geslaagde deel
nemers opleverde. Geruststellender dan alle knappe koppen en radio
heren, die steeds maar met ons aller geestelijk welzijn bezig zijn, is voor
ons de gewone man, die er niet alleen maar wat van zegt, maar er ook
wat aan doet.
Als U dat door hebt, zult U nooit het onderwerp van bespreking worden
van de nieuwe rubriek, waarmee „De Schakel" volgende maand start.
Titel: „Wat doet Uw man in ons bedrijf?". Een moeilijke vraag en het
antwoord is niet zonder maatschappelijke konsekwenties. Want wat ge
beurt er met de mannen, wier vrouwen deze vraag niet naar genoegen
beantwoorden? Kan de Schakel-redactie het niet beter aan de afdelings
chefs van de betrokkenen vragen?
Deze vraag hoeft niet meer gesteld te worden ten aanzien van de heer
v. Z., jubilerend kassier van J. K. In tegenstelling met de vele beroeps
genoten over wie de kranten ons met zo'n pijnlijke nauwkeurigheid heb
ben voorgelicht, heeft hij tientallen miljoenen door zijn handen laten
gaan, om niet te zeggen door zijn vingers laten glippen. Sommigen
zouden hier spreken van gemiste kansen, anderen van een wei-besteed
leven. Het ligt er maar aan aan welke kant van de tralies, of aan welke
