en vooral voor de Louis Perrier is het einde ervan nog niet in zicht. In Port-Saïd wordt iedere buitenlander aanstonds opgemerkt door de vele kooplui en venters in souveniers, sigaretten, lucifers, zeep en andere gemakkelijk draagbare ingrediënten, waarmee overal rondgelopen wordt, niet alleen op straat maar ook op de terrasjes en in de restaurants. Ook postzegels behoren tot de waren, waarmee gevent kan worden, want de Egyptische posterijen volgen een vreemdsoortige politiek. Nieuwe zegels en vooral gelegenheidszegels worden maar op bepaalde dagen en soms slechts op één enkele dag verkocht. Zodoende zijn ze voor buitenlanders langs de normale weg via het loketje niet verkrijg baar. (Een Europese sigaret wil wel eens voor een uitzondering zorgen.) Op die bepaalde dagen echter bestormen de venters het postkantoor en kopen grote vellen vol van de nieuwe zegels. Zij verkopen deze nader hand aan de liefhebbers in mondjesmaat en natuurlijk tegen flinke prij zen. Ze beginnen meestal met het drievoudige van de waarde te vra gen, maar willen na lang pingelen toch wel met het dubbele genoegen nemen. In de winkelwijk zitten de eigenaars van de talrijke zaakjes meestal voor of in de deur en worden de vreemdelingen in alle talen aangeroe pen, zelfs in het Nederlands, wat dan meestal neerkomt op: „Hallo Jan, alles voor niks" en als „Jan" zich niet laat verleiden slaat het om in een verontwaardiging: „Kijken niks kopen". Ze zijn overigens altijd tot zaken doen bereid en winkelsluiting bestaat er niet. Op 25 maart vertrekken we dan op de bedrijfsklare zuiger het Kanaal in en van die dag af blijven we aan boord. Hadden we tot nu toe een geregelde en min of meer normale werktijd, in het Kanaal is het motto „Werken als er geen verkeer is, ook in het holst van de nacht". Dit betekent ongeveer 14 uur per dag in touw. In verband daarmee is er een drievoudige bezetting voor de zuiger. Twee ploegen bevinden zich aan boord, beurtelings vier uur op en vier uur af. De derde ploeg heeft aan de wal zijn vrije dag. Iedere ploeg is twee dagen aan boord en dan een dag aan de wal. Met zondag of vrijdag (de Islamitische rustdag) Een prachtige kunstschat van de Egyptische cultuur 8

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1959 | | pagina 20