achter het ijzeren gordijn, maar er wordt zorgvuldig voor gewaakt, dat
we niet meer te zien krijgen dan het restaurant aan de rand van het
vliegveld. De kellners zijn niet erg spraakzaam en veel wijzer worden
we dus niet.
Verder gaan we via Wenen en Athene, waar het al avond is, zodat we
de stad als een wonderschoon mozaïek van lichtj es tegen de bergen
langs de baai gedrapeerd zien liggen. Vervolgens dwars over het vanuit
de lucht zo vredige Cyprus en via Beiroeth naar Caïro.
Alles gaat prima uitgezonderd juist de laatste landing. Het liep goed
af, maar het was op het nippertje! Het landingsgestel raakte onklaar
zodat de gezagvoerder een buiklanding moest proberen. Hij heeft het
er keurig afgebracht; van hier af nog onze hulde! Geen van de passa
giers liep enig letsel op omdat er geen kwaadaardige schokken zijn voor
gekomen en er wonder boven wonder geen brand ontstond.
Het schouwspel vanuit de donkere cabine was overigens spannend ge
noeg. Het gebeurde in het holst van de nacht en als voorzorgsmaatregel
tegen brand was alle verlichting uitgeschakeld toen we de grond moesten
gaan raken. Onze snelheid zal op dat moment ongeveer 150 km per
uur zijn geweest. Het schuren van het metalen gevaarte over de beton
nen startbaan veroorzaakte een enorme vonkenregen. Het vliegtuig schoof
waggelend voort, waardoor het aan de vleugel beschadigd werd en
benzine verloor. Even voor de stenen omheining van het veld kwam het
toestel tot stilstand. Indien ooit, dan was er op dat ogenblik een doodse
stilte.
Maar dat duurde natuurlijk niet lang. Met kalme stem verzocht de
steward iedereen met achterlating van alles het vliegtuig te verlaten.
Onze ogen waren ondertussen aan het halfduister gewend geraakt en
daarom was de noodverlichting voldoende om de weg naar buiten goed
en vlug te vinden.
Koffie met cognac en een goed
bed brachten ons weer op verhaal
en nadat de bagage inmiddels
was uitgegraven, konden we onze
tocht naar Port-Saïd voortzetten.
Daarmee begint ook onze eigen
lijke kennismaking met Egypte,
met de bevolking, met het land
schap, waarin schamele hutten
en bijbelse schilderingen nog zo
maar langs de weg gestrooid lig
gen. Het land, waarin de voer
tuigen variëren van ezel en ka
meel tot auto's, waarvan in ieder
geval één onderdeel goed werkt
en wel de claxon.
De afstand CaïroPort-Saïd is
ongeveer 200 km. De weg voert
Wm
Een Egyptenaar met zijn kameel
6
(Vervolg Algemeen Gedeelte zie pagina 7)
