DOE HET ZELF
bevinden. Op eigen kracht voer de „Leiderkerk" de Nieuwe Waterweg
op en ter hoogte van Vlaardingen wachtten ons de sleepboten, die ons
veilig naar de werf zouden brengen, waar aan de steiger werd afgemeerd.
Dan wordt de loopplank geplaatst en zetten we weer voet aan wal.
Het was een goed geslaagde proefvaart, die nog lang in onze herinnering
zal blijven en waarop we met grote voldoening kunnen terugzien. En
dankbaar gestemd, dat wij door de bereidwilligheid van de Directie
dit konden meemaken, stapten we de werf af. Naar huis! Leek.
Er is een nieuwe rage, nl. het „zelf doen". Deze nieuwigheid is uit
Amerika naar ons land komen overwaaien. En eerlijk gezegd er
zit wat in, mits het met verstand gedaan wordt. We herinneren ons uit
onze jeugd nog de bekende meccano-dozen met geperforeerde stripjes,
wieltjes en schroefjes, waarvan je zulk mooi speelgoed kon maken, zo
als hijskranen, bruggen, auto's, molens met draaiende wieken en nog
een heleboel meer. En dat kon je allemaal zelf doen!
Nu is er een ander soort speelgoed, ditmaal voor grote mensen, ge
komen. Je wilt bv. een boekenkastje of een tafeltje hebben. Welnu,
dat kun je bij de een of andere firma bestellen en dan krijg je het
thuis gezonden in een doos. Dat wil zeggen: je krijgt alle onderdeeltjes,
waaruit het meubelstuk bestaat precies op maat en keurig afgewerkt in
huis, met de schroefjes of spijkertjes er bij. Met een handleiding.
Een beetje handige vent zet dan zelf het hele geval in elkaar. Klaar is
Kees. Een kwastje verf of lak erover en je hebt het meubelstuk alsof je
het zó uit de winkel hebt gehaald.
Maar nu gaan we nog verder. We gaan alles zelf doen: zelf een stoel
maken, zelf de keuken schilderen, zelf het plafond witten enz. In hand
boekjes en tijdschriften kun je precies lezen, hoe je het doen moet. Bij
ons geen vakman meer over de vloer, is het parool. Daar is op zichzelf
niets op tegen. Het zelf iets maken of herstellen in de huishouding
kan een prettige en nuttige vorm van vrije-tijdsbesteding zijn. Maar er
zijn grenzen! We zeiden al: het moet met verstand gedaan worden. En
men kan iets nu eenmaal niet met verstand doen, als men er geen ver
stand van heeft.
Laten we eens aannemen, dat het gasgeijsertje thuis het niet zo best
meer doet. Geen nood: dat maken we wel even in orde. We halen het
ding uit elkaar, we maken de onderdeeltjes wat schoon, we kijk,
dat palletje gaat wat stroef; gauw een druppeltje olie er aan. Nu zal
het wel weer gaan. We zetten het geval weer netjes in elkaar. Hoe
heeft het ook al weer gezeten? Oh ja, dat schroefje hoort hier en dat
boutje hoort daar.
Nu even proberen. De gaskraan open, een lucifer erbij en dan dan
zegt de volgende morgen de zuster in het ziekenhuis: „U mag wel blij
zijn, dat het zo goed is afgelopen!"
En dan besef je, dat gasfitten een vak is, dat geleerd moet worden;
dat je dat karweitje beter aan een vakman over had kunnen laten.
28 (0)
