dat de fabriek in de openbaarheid wordt getrokken. Er verschijnen
publikaties in de pers, de uitgifte van aandelen wordt door bankiers en
commissionairs onder de aandacht van duizenden cliënten gebracht.
Kortom, de fabriek krijgt plotseling algemene bekendheid, wat haar
goodwill bij afnemers en leveranciers alleen maar ten goede kan
komen.
Grote Nederlandse ondernemingen, als Koninklijke Petroleum, Philips,
Unilever en de scheepvaartmaatschappijen zouden er niet in geslaagd
zijn de wereldreputatie te veroveren, die ze thans bezitten, als ze niet
in de gelegenheid waren geweest door emissies in hun kapitaalbehoefte
te voorzien.
Ook de overheid is gebaat bij het goed functioneren van de effecten
beurs. De beurs bemiddelt immers ook bij obligatieleningen en is dus
behulpzaam bij de financiering van de bouw van ziekenhuizen en
scholen, wegen en waterbouwkundige werken en niet te vergeten de
woningbouw.
De effectenbeurs is bovendien de centrale marktplaats, waar dagelijks
voor miljoenen guldens aan effecten wordt verhandeld tegen prijzen,
die onder het wakend oog van het Bestuur van de Vereeniging voor
den Effectenhandel officieel worden genoteerd.
Om te zien op welke manier er in enkele uren voor vele miljoenen
guldens wordt gekocht en verkocht, gaan we in gedachten nog een keer
op bezoek in de grote zaal van de effectenbeurs, waar de effecten
dagelijks van kwart over één tot half drie worden verhandeld door de
600 tot 700 commissionairs of bankiers.
De ruime beursvloer is in 82 vakken verdeeld, „hoeken" genaamd. In
elke hoek worden steeds dezelfde fondsen verhandeld.
Heeft een beursman opdracht gekregen een obligatie van een of ander
fonds tegen de koers van 110% te kopen, dan stapt hij naar de hoek,
waar deze obligaties worden verhandeld. Is hier op het moment geen
verkoper aanwezig, dan hoeft hij niet te wachten maar kan hij de
order doorgeven aan een hoekman. Deze heeft zich gespecialiseerd in
de fondsen van zijn hoek. Hij registreert alle orders die hij tijdens de
beurstijd ontvangt en maakt tegen sluitingstijd aan de hand van zijn
koop- en verkooporders de koers op, waarmee hij een maximaal aantal
kopers en verkopers kan bevredigen. Deze koers wordt op een
briefje doorgegeven aan de guidebank, een klein administratiekantoor in
het midden van de beurs. Het briefje gaat dan via buizenpost naar
de afdeling, waar de Officiële Prijscourant onder toezicht van het
beursbestuur wordt opgesteld. Dit soort handel heet op de beurs handel
in de „gesloten hoek".
Veel dynamischer en drukker gaat het toe in de „open hoek", waar
de hoofdfondsen, zoals Philips, Unilever, AKU, Koninklijke Petroleum,
staatsfondsen, scheepvaartaandelen e.d. worden verhandeld. Gedurende
de gehele beurstijd staan in deze hoeken groepen kopers en verkopers
bijeen, die elkaar hun prijzen toeschreeuwen. In de Philipshoek hoort
men dan bij voorbeeld roepen: „tweeënveertig U twee". Een verkoper
geeft hiermee te kennen, dat hij twee aandelen Philips „aan de markt
62
