Samen op weg Op de brug "Prima, zeg!"
cabine en laadruim van onze bestelwagen. Niet dat het mogelijk was
de grote makette door die cabine naar buiten te brengen, maar omdat
het in een van de zinloze voorschriften stond.
Een timmerman uit Brasschaet verzette dit karwei snel en doeltreffend,
zodat we met slechts drie uur oponthoud de Belgische douane mochten
passeren. De laadruimte was aan stuurboordzijde en achterop door mid
del van loodjes en touwtjes verzekerd en het zag er formidabel uit.
Na de lunch reden we welgemoed door tot de Franse grens, waar we
tegen vieren aankwamen. Gezien de vertoning aan de Belgisch-Neder
landse grens was het uitklaren van de Belgen aan de andere kant van
België beslist een anti-climax, want zij volstonden met het afrukken van
de loodjes en het afstempelen van onze papieren.
Maar de Franse douane maakte alles weer goed. In onze bestelwagen
bevonden zich behalve makette ook nog allerlei apparaturen en lampen
voor de filmopnamen en het geheel vormde een complex van douane
problemen. Ten eerste stonden scheepsmodellen noch filmlampen in de
reglementen en tenslotte werd men het erover eens, dat dit een aan
gelegenheid was die eerst te Parijs bezien moest worden. Wij vreesden
zelfs, dat Generaal De Gaulle zelf erin gekend diende te worden.
Uw verslaggever deed toen echter wat men weieens noemt een „trouvail
le-vondst door voor te stellen het hele spul onder douanezegel mee naar
Bordeaux te nemen en de douane daar de zaak te laten opknappen.
Bordeaux was nóg verder weg dan Parijs en de douane vond het prach
tig, zo van dit probleem af te komen. Onzerzijds was het 't belangrijkste
om Frankrijk binnen te komen, want geen levende ziel kon ons beletten
om ondanks douanezegel en voorschriften tóch onze opnamen te maken.
Van het verzegelen en zegels verbreken had de Franse douane beslist
meer kaas gegeten dan de Belgische. Zij demonstreerden ons, hoe wij
84
