Het is de Organisatie Bescherming Bevolking, de B.B., die met haar
blok- en wijkploegen, haar overheidsdiensten (brandweer, reddings
dienst, geneeskundige dienst, dienst sociale verzorging en verbindings
dienst) en last but not least met haar mobiele colonnes, met militairen
bemand, de taak heeft te helpen, waar te helpen, te redden wat te red
den valt.
Gewonden moeten medische hulp ontvangen, daklozen worden gevoed,
gekleed en onderdak gebracht. De straten moeten worden geruimd, de
branden geblust, mensen onder het puin vandaan worden gehaald. De
leidingen moeten worden hersteld, de voedsel- en drinkwatervoorzie
ning zo snel mogelijk weer op gang gebracht, epidemieën voorkomen
of bestreden. Een indrukwekkend apparaat staat hiervoor gereed en
wordt door gestadige oefening en training paraat gehouden.
TOT HULP U BEREIKT
Maar tussen het moment van de ramp en dat, waarop de georganiseerde
hulp de slachtoffers bereikt, verloopt altijd enige tijd, korter of langer
naar gelang van de omstandigheden.
Die tijd, waarin wij wachten op hulp, moeten wij doorkomen. En daar
toe moeten wij zelf alvast de nodige maatregelen nemen. Wanneer wij
ons hierop bezinnen, kan een ramp ons nimmer volkomen onvoorbereid
overvallen. We moeten weten wat we te doen hebben.
Wanneer we geen schuilplaats ter beschikking hebben, welke plek in
ons huis biedt dan de meeste beschutting?
Meestal is dat de plaats zo dicht mogelijk bij de begane grond en
zoveel mogelijk in het midden: in de meeste huizen onder de trap.
Trappen zijn doorgaans ook vrij stevig van constructie gebleken.
Waarom zouden we onze zolder tot een ideale brandhaard maken, door
er allerlei brandbare oude rommel op te slaan?
Wanneer we plotseling ons huis zouden moeten verlaten, wat nemen
we dan mee? Ons geld, onze waardepapieren: polissen, trouwboekje,
diploma's, medicijnen (als we die gebruiken), levensmiddelen, kleding
en dekking. Het verdient aanbeveling dat we die in een z.g. vlucht-
koffertje gereed hebben staan, als het zover komt.
Wanneer we geheel op onszelf zijn aangewezen, kan bij een verwonding
snelle hulp het verschil uitmaken tussen leven en dood.
We zorgen dus dat we een goed voorziene verbandtrommel in huis
hebben en bekend zijn met eerste-hulp-thuis.
Wanneer we te maken krijgen met de radioactieve fall-out, de dodelijke
stofregen, moeten we binnenshuis blijven, kunnen wij niemand bereiken
en kan niemand ons bereiken.
We moeten dan voldoende eten en drinken in huis hebben (geconser
veerd, gezien de mogelijkheid van besmetting van voedsel en drink
water) we moeten onze zieken zelf verzorgen en eerste hulp bij onge
vallen kunnen verlenen.
Zo'n periode, waarin het levensgevaarlijk is, de neus buiten de deur te
steken, kan van 24 uur tot (in het ergste geval) een dag of zes duren.
Gelukkig bestaat hier, mede dank zij een uitgebreid net van waarne-
(0) 93
