mingsposten, de gelegenheid tot waarschuwing, en de ABC-dienst van de
B.B. heeft tot taak na de gaan, hoe intens de straling is, waar en wan
neer ze in voldoende mate is afgenomen, en ontsmettingsmaatregelen
te nemen.
Er wordt veel gedaan en wij kunnen veel doen.
En dat hoeft helemaal niet te leiden tot een paniekstemming van: nu
gaat 't gebeuren!
We zullen wel gemerkt hebben dat verschillende maatregelen (brand
haarden opruimen, E.H.B.O., levensmiddelenvoorraad) ons ook in het
gewone, dagelijkse leven nuttig kunnen zijn.
We hebben dan gedaan wat we kunnen doen.
Net zo min als een brandpolis ons waarborgt dat we nooit brand krij
gen, evenmin kunnen al deze maatregelen ons waarborgen dat we, wan
neer de oorlogsramp ons treft, daar ongedeerd doorkomen.
Maar wanneer we een kans krijgen, hebben we die benut.
Die kans is dat wij ons zelf helpen, tot hulp ons bereikt.
Geen struisvogelpolitiek, geen defaitisme van „we gaan er toch aan",
geen moedeloos „we kunnen er toch niets tegen doen".
Veeleer past hier het boven dit artikel aangehaalde woord uit Valerius
Gedenckclanck.
Ditmaal geen groot artikel over de veiligheid. Wat dacht U? Dat we het
schrijven over de veiligheid hebben opgegeven, omdat het toch niets uit
haalt? Hééééélemaal niet, zoals we dat bij ons in Schiedam zeggen.
Integendeel, want we hebben met genoegen geconstateerd, dat het
ongevallenpercentage juist in de laatste maanden een flink stuk gedaald
is. En dat geeft ons de moed om op de ingeslagen weg voort te gaan
met het schrijven over de veiligheid.
Maar er is iets anders. De Veiligheidsinspecteur is met vakantie! Maar
denk er om, dat het gevaar nooit met vakantie gaat.
Wilt U daarom in de tijd, dat de Veiligheidsinspecteur er niet is, een
beetje op Uzelf passen? En ook een beetje op Uw medearbeiders, dat
die geen ongelukken maken?
W.
94 (0)
