begeleid door een pianiste, uit volle borst de Sint Nicolaasliedjes zongen, kwam de Goedheiligman, vergezeld van zijn zwarte knecht, binnen. Verschillende kleintjes, die voor in de zaal naar de goochelaar hadden zitten kijken, gingen naar hun moeder! Nadat de Sint had plaats genomen verzocht hij de kinderen om nog wat voor hem te zingen en dat deden ze maar wat graag. Zwarte Piet ging de zaal eens in en klopte de kinderen hier en daar eens op hun rug. De kleinsten kregen een hand van hem en enkele rumoerige rakkers kregen een tik met de roe. De Sint, die de voorgaande jaren steeds een leuk voorval vertelde over wat hij zoal met Zwarte Piet meemaakte, stapte daar nu eens van af. Hij vertelde de kinderen nu, dat ze zo gelukkig waren, leuke en mooie geschenken kregen en dat ze door de goede zorgen van hun ouders nu een zorgeloze tijd hadden. Maar in Marokko, zo zei hij, zijn duizenden kinderen, vluchtelingen, die geen kleren voor de winter hebben, geen geschenken, geen gezellige feesten, niets van dit alles. Alleen maar bittere armoede. De Sint vertelde dit op een manier, dat alle kinderen hem begrepen; ze waren er even stil van. De Sint hoopte, dat de ouders van de kinderen hier zouden goedvinden, dat de kinderen iets zouden af staan om de kinderen in Marokko te helpen. Toen kwam het grote boek. Verschillende kinderen moesten bij de Sint komen en dan sta je wel even verbaasd zoals sommige kinderen gevatte antwoorden geven. Ten slotte liet hij al de kleinsten bij zich komen (dat zijn de kinderen van 4 jaar, maar we geloven, dat ze niet allemaal dorsten) en die zongen voor hem Sinterklaas-kapoentje. Terwijl de Sint het podium ontruimde en voor in de zaal plaats nam, speelde de pianiste en zongen de kinderen, dat het een lieve lust was. De kinderen werden op chocolademelk getracteerd en toen die op was, (0) 7

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1960 | | pagina 13