gaan liggen en zo te genieten van de geur van de duizenden hyacinten
en andere bloemen, te luisteren naar het klateren van een fontein en
links en rechts onze ogen te laten dwalen over het feest van kleuren.
Maar genoeg. De lezer verwacht iets reëels over de Floriade te horen.
Ik hoor hem al zeggen: Vertel er nu eens wat van! Ja, dat is echt niet
zo eenvoudig. Ik kan natuurlijk een heleboel gegevens uit de catalogus
overschrijven, met latijnse namen en al. Dan doe ik erg geleerd en de
lezer denkt dan misschien, dat zijn redacteur er een massa van af weet.
Ik kan ook een arm vol kranten en tijdschriften uit de dagen van de
opening van de tentoonstelling nemen en dan gaan knippen en plakken.
Maar dat is ook de bedoeling niet. De lezer wil een eigen indruk van
wat de redacteur gezien heeft.
Als we ons aan deze opdracht houden, kunnen we slechts een klein
stukje van het geheel beschrijven. Om een volledig verslag te geven,
zou men dagenlang over het terrein van de Floriade moeten rond
wandelen. En het verslag zou een boekdeel worden. Is het dan zó, dat
men om de gehele tentoonstelling te zien er verschillende malen 'heen
moet gaan? Ja!
Is het dan zo, dat men, als men er slechts één enkele dag heengaat, er
weinig of niets aan heeft? Neen!
Het spreekt wel vanzelf, dat een tentoonstelling van bloemen en planten,
die een half jaar duurt, met het voortschrijden van het jaargetijde
telkenmale van aanzicht verandert. Maar het is ook zo, dat deze ten
toonstelling zóveel moois te zien geeft, dat een bezoek van één enkele
dag reeds meer dan de moeite waard is.
Wie voornemens is één enkele dag aan de Floriade te besteden, moet
niet trachten op die éne dag alles te zien. Want dan is het gevolg, dat
hij overal een klein beetje ziet en al heel gauw doodmoe ergens op een
bankje zit.
Ik heb getracht m'n dag zo goed mogelijk in te delen. We willen in
gedachten die rondgang nog eens maken. Gaat U mee? We lopen dan
van de hoofdingang direct door naar de Energiehal, waar we (het is
eind maart) bij de ingang verbijsterd blijven staan. Heel die grote kale
ruimte is omgetoverd in één reusachtige tuin, één lusthof. Een oneindige
variatie van kleur en vorm. Het lijkt wel of alle kwekers van bloem
bollen zich hier huis aan huis hebben gevestigd. We zien het eenvoudige
crocusje, maar ook de narcis met een bloemkelk van niet minder dan
12 cm doorsnee. De reusachtige bloemperken, kunstzinnig geschikt,
worden afgewisseld door grote grastapijten, waarin hier en daar wat
verdwaalde bloemen staan. Dit is geen tentoonstelling meer; dit is een
feest! Een feest van kleur; een uitbundig feest. En toch een feest met
de ingetogenheid, die de natuur eigen is. De tentoonstelling van de
bloembollen behoort echter al weer tot het verleden en is gevolgd door
het Feest van de lente Ook dit is inmiddels al weer voorbij en er
komt weer wat anders. Zo gaat het door tot eind september van dit jaar.
We verlaten de hallen en gaan de brug over naar het Park. Van de
brug af hebben we een mooi uitzicht over het park. We houden de
linkerkant en komen bij de Koningshof. Daar vindt men een verzame-
54 (0)
