bestreden kunnen worden. Vandaar het beroep van de Neder
landse reclassering eenmaal per jaar! op de offervaardig
heid van het Nederlandse volk en dat geschiedt op de ons allen
bekende NATIONALE RECLASSERINGSDAG.
Met vreugde mogen wij constateren, dat onze verwachtingen dik
wijls overtroffen worden door de resultaten! De wetenschap, dat
de reclasseringsgedachte steeds verder en dieper doordringt in
alle lagen der bevolking, stemt eveneens tot blijdschap.
Nu heeft de Nationale Reclasseringsdag niet uitsluitend een ma
teriële kant; ook in andere opzicht doet zij een beroep op het
Nederlandse volk. Het aantal mensen, dat onder toezicht staat
van de reclassering, loopt namelijk in de duizenden en omdat
het korps ambtenaren naar verhouding veel te klein is, kan aan
de onder toezicht gestelden vaak lang niet die aandacht worden
besteed, welke nodig zou zijn met als gevolg een gevoel van on
bevredigdheid bij de ambtenaren en gevoelens van teleurstelling
bij de reclassenten. Deze sfeer kan verlammend werken. Geluk
kig staan de ambtenaren niet alleen, velen hebben zich als „vrij
willigers" gemeld in de strijd tegen de misdadigheid. Maar dit
aantal vrijwilligers is nog steeds veel te klein.
We zullen hier niet ingaan op vermoedelijke oorzaken van deze
„afwijzende" houding. Het zou in dit verband geen zin hebben.
Wel zou ik, eventueel, gaarne willen waarschuwen en deze
waarschuwing geldt voor diegenen, die van mening zijn, dat je
tegenwoordig toch wel aardig „knap" moet zijn om deel te kun
nen nemen aan het reclasseriingswerk tegen overschatting van
de wetenschap bij het helpen van de mens in nood. Levenswijs
heid is niet in de eerste plaats een kwestie van het hoofd, maar
een kwestie van het hart en wat dat hart ondervond in de le
vensstrijd en hoe het reageerde.
Reeds in de zesde eeuw voor Christus kwam een Griekse wijs
geer met een gedachte, welke tot heden niets aan waarheid heeft
ingeboet: „Een vat vol geleerdheid is nog geen druppel wijsheid
waard". Velen in Nederland hebben alleen de lagere school door
lopen, velen ook genoten in een of andere vorm nog voortgezet
onderwijs, het aantal geleerden is gering. Maar groot is het aan
tal, dat wijsheid opdeed in het leven van al de dag, dat wijsheid
vergaarde en er van weggaf met gulle handen en door dat „weg
geven" steeds rijker werd. De Nederlandse reclassering roept
deze mensen op tot de strijd tegen de misdadigheid!
W. Beiboer
128
