a«
HET BEELD IN KLEUREN, DAT OP HET
DOEK UIT JE HANDEN KOMT
Iets maken. Een beeld, dat op
het doek uit je handen komt in
de mooie kleuren, die je ogen
tevoren al hebben gezien. Dat
is schilderen, zoals de heer
A. Theuerzeit (modelmakerij,
Verschure) het ziet en beleeft.
Laatst was er een moderne jonge
schilder voor de televisie. Op een
vraag van de interviewer ant
woordde hij losweg: „Rembrandt?
Ken ik niet, nooit van gehoord".
De schilder Theuerzeit, amateur,
maar degelijk geschoold, hoorde
het aan en wond zich er niet
over op. Daarvoor loopt hij al te
lang mee.
Hij begon mee te lopen toen hij
al tussen de veertig en de vijftig
jaar was, nadat in zijn jeugd
al bijzondere gaven tot uiting
waren gekomen. Hij nam vier
jaar lang privé-les, 's avonds bij
een kunstschilder in Zaandam.
Later de avond-u.t.s., om de
technische kant van de kunst
wat bij te houden. Honderden
schilderijen, etsen, gravures,
waarvan ook veel in opdracht
werden gemaakt. Dat is het
werk van de heer Theuerzeit in
zijn vrije uren. Hij schilderde
overal in het land. Een land
schap, een doorkijkje op een
boerderij, je ziet het soms op
eens, je gaat erbij zitten, je
schildert het en je bent er ge
lukkig mee.
Geduld
Hij neemt uit een doos een por
tret waarop in sobere, spreken
de lijnen een man is uitgebeeld.
„Dat is mijn vader. Hij was toen
vier en tachtig. En dit is het
20
Vondelpark, dat is een aquarel.
Dit is een borstbeeld van Seneca,
u weet wel, die Romeinse filo
soof. Die maak ik met een spie
gelbeeld, dat is moeilijk. Het wil
niet direct. Dan doe ik eerst iets
anders en over een paar maan
den lukt het wel."
Niet alleen voor zichzelf
Het leerschoolgebouw op de
scheepswerf had nog een grote
kale wand. Hij bekeek het eens
en werkte er drie dagen aan.
Toen hadden de Verschure-leer-
lingen een schilderij van drie
meter hoog. Een foto van dit
schilderij, hem aangeboden door
de directie, hangt nu in zijn
huiskamer. Hij kijkt er met even
veel plezier naar als de leerlin
gen naar het schilderij zelf. Zo
zien we, dat hij zijn kunstzinnige
hobby niet alleen voor zichzelf
houdt. Dat zagen zijn collega's
in het bedrijf al vaker. Bijvoor
beeld, toen hij in 1953 een groot
schilderij maakte van de waters
noodramp en dat verlootte. De
opbrengst was voor het Rampen
fonds.
Dit jaar gaat de heer Theuer
zeit met pensioen. „Er zijn men
sen die daar verschrikkelijk te
genop zien," zegt hij. „Kunt u
raden hoe het met mij gesteld is?"
Er valt niet veel te raden.
Het is zonder meer duidelijk,
dat hij zich veel voorstelt van
die tijd.
De foto's bij dit artikel zijn ge
maakt door een andere hobby
man: de heer S. van Loenen
(gereedschapmakerij, Verschure).
Hij heeft in acht jaar tijd niet
alleen een grote bekwaamheid in
het fotograferen ontwikkeld,
maar bovendien een ontzagwek
kend arsenaal van foto-appara-
tuur verzameld. Deze twee fac
toren tezamen stellen hem in
staat alles te maken wat hij wil,
en dat is veel.
Graag ging hij mee met toestel
len en lampen om zijn oudere
collega, de heer Theuerzeit, eens
extra fraai in Het Zeskant te la
ten verschijnen.
-^-1
A I'f
Winter in Holland"
„Open plek in het bos"
Amateur schilder, maar niettemin degelijk
geschoold.
