VEILIGHEID
doe Vvet zo
VEILIGER?
OVERLEG
berijen; ook ten aanzien van zijn gezin en van de mensen
met wie hij wil omgaan en ten aanzien van zijn overtui
gingen, of zo men wil zijn levensinhoud. Zonder twijfel
zijn de gevaren van die meerdere keuze vaak groot. Zon
der twijfel zijn er velen, die slecht kiezen, of helemaal niet;
of die niet durven te kiezen. Daaruit ontstaan bedenkelijke
gevolgen, om niet te zeggen sociale misstanden.
Wij leven in een heel wonderlijke wereld. Een onzekere
wereld, een rauwe wereld, een wereld met grote gevaren.
Maar ook in een wereld, waarin het voor zeer velen meer
dan vroeger mogelijk is „er wat van te maken". Hoe men
dat doet, is dan weer een vraag voor ieder op zichzelf. Het
is misschien veel belangrijker voor ons dan we wel besef
fen, dat we in een tijd leven waarin veel, dat rotsvast scheen
te staan, in beweging is gekomen. Dat gaat met leed en
verlies gepaard. Maar het brengt ook mee, dat velen de
ogen worden geopend. Men gaat op zoek; men gaat zich
rekenschap geven van veel dingen; de verantwoordelijkheid
wordt groter. Verantwoordelijkheid voor het eigen leven
en voor dat van anderen, temidden van verwarring en on
zekerheid.
De mens in de wereld van vandaag? Is die wereld werkelijk
zoveel „onmenselijker" dan zij vroeger was, toen alles nog
ging zoals het was vastgesteld? Als hij zijn ogen maar goed
de kost geeft, is die mens van vandaag er waarlijk niet zo
slecht aan toe, dachten we.
Nieuws van de Veiligheidscompetitie
Wederom zijn er enige afdelingen in de rij gekomen, die
100 dagen zonder ongeval met arbeidsonderbreking heb
ben gewerkt.
Het zijn:
op 6 juni 1962
op 6 juni 1962
op 17 juni 1962
op 29 juni 1962
op 29 juni 1962
Proficiat, Heren!
Hoe komt het?
Enige dagen geleden bracht een van de bazen mij een on
gevallenformulier terug, dat wel was ondertekend, maar dat
niet volledig was ingevuld, wat betreft de oorzaak van het
ongeval. Hij vertelde, dat hij het formulier niet volledig
kon invullen omdat het slachtoffer alles had gedaan om
geen ongeval te krijgen. Toen ik de getroffene sprak kreeg
ik hetzelfde antwoord: „Ik heb bij mijn werk alles gedaan
om een ongeval te voorkomen", maar desondanks had de
man toch een vrij ernstig letsel opgelopen. En dan komt de
vraag: „Wat kan ik daar nou aan doen?"
Hoe dikwijls wordt deze vraag niet gesteld na een ongeval?
En ergens verwacht de getroffene dan (vooral na een ern
stig ongeval), dat het antwoord zal zijn: „Niets".
Ik kan mij voorstellen, dat de bovengenoemde vraag ge
steld wordt omdat men niet direct wil denken „Als ik zus
of zo gehandeld had, was er niets gebeurd". En toch moe
ten we ons rekenschap durven te geven van de oorzaak van
een ongeval. Het volledig invullen van de ongevalsformu
lieren door de bazen is zo belangrijk om de oorzaak van
het ongeval te kunnen vaststellen. Is dat eenmaal gebeurd,
dan kunnen pas maatregelen worden genomen om herha
ling te voorkomen. Ieder lid van het toezichthoudend per
soneel is verplicht er voor te zorgen, dat in zijn afdeling
veilig wordt gewerkt. (Zie het artikel „Baas en Veiligheid"
in het Zeskant van april j.l.). Maar zij kunnen ook niet al
les alleen doen. Bij het bestrijden van de ongevallen kunnen
we pas op succes rekenen, waneer wij elkaar helpen om
veilig te werken. Wanneer we de moed kunnen opbrengen
om ons bij een ongeval af te vragen „Wat had ik zelf kun
nen doen om dit ongeval te voorkomen?"
We zijn toch redelijke mensen en dragen verantwoorde
lijkheid; voor onszelf, voor ons gezin en voor onze colle
ga's! Deze verantwoordelijkheid legt aan een ieder van ons
bepaalde verplichtingen op; bij ons werk, om het goed en
veilig te doen!
Streven we er iedere dag naar om deze verplichtingen na te
komen, dan zijn we er. Werk veilig!
J. O. M.
Afd. Koperslagerij (binnen); Bs. Suur-
land
Afd. Scheepsbouw; Bs. Kroos en Bs
Moonen
Afd. Constructie; Bs. v. d. Poel
Afd. Modelmakerij; Bs. de Ridder
Afd. Onderhoud: Bs. Schafer.
bij hel werk
56 (0)
