De Europese Economische Gemeenschap en de ontwikkelingslanden
Langzaam maar zeker vloeien de zes economieën van de
landen van de Europese Gemeenschap tezamen. Het is een
moeilijk proces en soms heeft degene, die geboeid wordt
door dit grootste project uit de geschiedenis van West-
Europa, wel eens de indruk dat men een stap voorwaarts
en dan weer twee stappen achterwaarts doet. Maar laat de
schijn niet bedriegen; elke dag komt de eenwording van
West-Europa een stapje dichterbij. Waarom? Omdat men
staat te springen om een stukje van zijn eigen nationaliteit
prijs te geven, om concessies te doen? Zo is het niet. De
reden is dat de Europeanen, die eeuwenlang de strijdbijl
tegen elkaar hebben opgenomen eindelijk zover zijn geko
men, dat zij inzien dat dit werelddeel tot samenwerking moet
komen wil het niet tenondergaan in de strijd tussen Oost en
West, tussen Rusland en Amerika. Tussen deze twee gi
ganten in ligt West-Europa, nog steeds een van de rijkste
bronnen van cultuur en intellect.
Verenigde Staten
Wij leven nu nog in een periode van de kinderziekten. Wij
hebben er al heel was achter de rug. Er is bijvoorbeeld
overeenstemming over het voeren van een gemeenschappe
lijk mededingingsbeleid en een gemeenschappelijk land
bouwbeleid. Zware onderhandelingen zijn eraan voorafge
gaan, maar men wilde het eens worden. Dat is nu het grote
verschil met vroeger. Er is de wil om samen te werken.
Anders hadden de ministers van de zes landen in de periode
rond de jaarwisseling niet 200 uur vergaderd om tot over
eenstemming te komen over die twee moeilijke aangelegen
heden. Maar er staan nog meer problemen te wachten.
Een gemeenschappelijk energiebeleid, harmonisatie van be
lastingwetgeving, een gemeenschappelijk vervoerbeleid. Er
wordt gestudeerd over de vraag hoe de landen tezamen een
conjunctuurpolitiek kunnen voeren en of er misschien één
munteenheid zal moeten komen. Problemen, die niet van
de ene op de andere dag kunnen worden opgelost, maar de
kans is toch wel heel groot dat wij eens of misschien
onze kinderen kunnen spreken over de Verenigde Sta
ten van Europa.
Harde les
Crises en oorlogen, waarvan de laatste ons op de rand van
de afgrond heeft gebracht, hebben de volkeren van West-
Europa harde lessen te leren gegeven. Die lessen zijn ter
harte genomen. Nu zijn we dan zover gekomen dat zes lan
den en straks misschien ook Engeland, Denemarken,
Ierland en Noorwegen aan één tafel zijn gaan zitten om
samen te werken aan een verhoging van de welvaart, die
voor allen zal gelden, en aan een gemeenschappelijke po
litiek.
Leren lopen
Maar niet alleen West-Europa is in de smeltkroes, de hele
wereld is in beweging. In Afrika en Azië zijn de koloniën
onafhankelijk geworden. Ook daar een moeilijk proces van
opbouw en het zoeken naar een eigen gezicht. Maar toch,
er is één groot verschil. West-Europa is een hoog ontwikkeld
gebied en de jonge onafhankelijke staten staan nog helemaal
aan het begin van hun ontwikkeling. Daarbij zullen ze moe
ten worden bijgestaan, want alleen kunnen ze dat niet. De
vraag is hóe moeten deze landen worden bijgestaan. Als
westerlingen hebben wij daarvoor een zware verantwoor
delijkheid vooral omdat voorkomen moet worden dat deze
landen ten prooi vallen aan een systeem, dat hen in feite
zou degraderen tot een bijwagen van het communisme.
70 (0)
