EUROPESE KALEIDOSCOOP
WIJ BOUWEN AAN EEN NIEUWE WERELD
Er gebeurt in de wereld van vandaag zóveel, dat wij ons in
ons dagelijks leven op kantoor en fabriek nauwelijks meer
realiseren, dat wij hele nieuwe mensen aan het worden zijn
in een hele nieuwe wereld. Een nieuwe wereld, die met
veel pijn bezig is geboren te worden. Er is geen enkel deel
te vinden in onze moderne maatschappij, dat nog gelijk
is aan dat van 25 jaar geleden. Ook de eindvorm van al die
delen, die samen "de" maatschappij, de wereld zijn, is nog
niet gevonden, als die vorm al ooit gevonden wordt.
We zijn er achter gekomen, dat een oorlog geen enkel
probleem of conflict opruimt, hoe spannend de situatie -
Cuba, India-China, Berlijn, Laos, etc. - op een gegeven
moment ook is. Op het kritieke moment wordt er gepraat.
We zijn er ook achter gekomen, dat de economie van een
land niet volledig kan worden overgelaten aan de vrije
krachten van vraag en aanbod. Vrijwel elke regering voert
een economische politiek en hoeveel daarop ook een aan
te merken is, één ding schijnt zeker te zijn: een crisis, zoals
de ouderen in de dertiger jaren hebben gekend, zal - naar wij
hopen, want niets in dit leven is zeker - niet meer voor
komen.
De angst of er morgen nog wel brood op de plank zal
staan is geweken. We zijn er eveneens achter gekomen, dat
rassendiscriminatie de wereld geen stap vooruit helpt en
dat volkeren, die nog onder primitieve omstandigheden
leven, evenveel recht op bestaanszekerheid hebben als de
volkeren in onze westerse landen.
Probéren
Dat betekent allemaal niet, dat we de oplossing van die
zeer verschillende problemen hebben gevonden, maar we
denken er tenminste over na en we proberen tot een oplos
sing te komen. We falen vaak en dat geeft teleurstellingen
en misschien ook wel eens défaitisme, maar toch, de wereld
gaat lanezaam maar zeker vooruit, ondanks alle spannin-
gen, ondanks alle conflicten, ondanks koude oorlog.
Een ongerechtvaardigd optimisme? Laten we het hierover
eens zijn: als er geen optimisme bestaat is er ook geen voor
uitgang, want niets werkt zo verlammend als pessimisme
en cynisme. Lees het boek maar eens van Anton Zischka,
dat pas verschenen is. Het heet Smeulende wereld, het is
een goed geschreven reportage van wat er in Afrika en
Azië aan de hand is. Men zal er uit kunnen lezen hoe er
ondanks alles, ondanks enorme fouten, grensconflicten,
communistische infiltraties en al wat dies meer zij, opbouw
is. Het aanboren van nieuwe mogelijkheden voor een beter
bestaan. In dit licht van nieuwe mogelijkheden moeten wij
ook het nieuwe associatieverdrag zien, dat eind december
is getekend tussen de landen van de Europese Economische
Gemeenschap en achttien jonge onafhankelijke Afrikaanse
staten. Aanvankelijk waren deze landen, toen het Verdrag
van Rome werd getekend, nog koloniën en deze koloniën
werden met de E.E.G. verbonden door een associatiever
drag. Toen ze echter onafhankelijk werden verwierven zij
uiteraard ook het recht om uit te maken of ze nog wel bij
die E.E.G. geassocieerd wilden blijven. In jonge landen
plegen de golven van de emotie wel eens hoog te gaan en
men neemt dan al gauw een begrip als "neo-kolonialisme"
in de mond. Deze landen begrepen echter dat, wanneer ze
werkelijk onafhankelijk wilden worden, ze ook een econo
misch bestaansrecht dienden te hebben. Van een mooie
vlag en een volkslied alleen kan men nu eenmaal niet eten.
Nu is de E.E.G. niet alleen een economische eenwording,
zij heeft ook een politiek beginsel. Deze Afrikaanse staten
nu verklaarden dat beginsel van het Europa van de Zes te
delen en zich te willen associëren.
Financiële hulp
Wat betekent dat nu? Dat betekent dat deze Afrikaanse
landen een reeks van hun tropische landbouwprodukten
zonder invoerrechten op de Europese markt kunnen bren-
(0) 15
