WAT KUNNEN WE ER AAN DOEN?
Telkens weer als er over veilig werken wordt gesproken,
komt de stelling naar voren, dat de bedrijfsongevallen
een ernstige bedreiging vormen van het lichamelijk en
geestelijk welzijn van de werknemers. Dat het voorkomen
van deze ongevallen onze voortdurende waakzaamheid
vraagt. Dat er geen verantwoordelijkheid belangrijker is
dan die voor het veilig werken.
Inderdaad moeten we alles in het werk stellen om bedrijfs
ongevallen te voorkomen. Ze moeten een uitzondering zijn
en een enigszins ernstig ongeval moet iets zijn, waar ieder
een vol van is. Toch blijven ongevallen altijd nog voor
komen. Wat kunnen we er aan doen? Er wordt in het be
drijf veel aan gedaan. Propaganda voor veilig werken; het
beschikbaar stellen van beschermingsmiddelen; voorlich
ting in ons personeelsorgaan; het houden van veiligheids
competities enz. En gelukkig niet zonder resultaat.
Maar er komen nog steeds veel ongevallen voor, die zich
aan de waakzaamheid van het bedrijf onttrekken, n.l. de
verkeersongevallen. Ik las eens in een artikel, dat de ver
keersveiligheid in ons land nog zeer veel te wensen over
laat. Er werden cijfers gegeven over een jaar, dat nog niet
zo heel ver achter ons ligt. Daaruit bleek, dat betrokken
waren bij
2.869
ongevallen:
een
trein of tram;
49.095
ongevallen:
een
vrachtauto;
6.967
ongevallen:
een
autobus;
104.740
ongevallen:
een
personenauto;
1.484
ongevallen:
een
motordriewieler;
19.863
ongevallen:
een
motorrijwiel;
25.943
ongevallen:
een
bromfiets;
28.184
ongevallen:
een
rijwiel;
5.100
ongevallen:
een
bakfiets, wagen met trekdier e.d.;
10.018
ongevallen:
een
voetganger.
Uit dit overzicht blijkt duidelijk, dat de verkeersveiligheid
geen aangelegenheid is van een bepaalde groep, maar dat
iedereen er bij betrokken is. En dan te bedenken, dat Ne
derland, internationaal bezien, nog lang niet zo sterk gemo
toriseerd is als vele andere ons omringende landen en dat
het aantal deelnemers aan het verkeer jaarlijks met tien
duizenden toeneemt! Dan staat er ons nog wat te wachten!
U zult het met mij eens zijn, dat daar wat aan gedaan
moet worden. Maar wat? Wat kunnen we er aan doen?
Hebt U hierover wel eens nagedacht?
Wist U, dat het overgrote deel van de verkeersongevallen
te wijten is aan ons tekort aan verkeersfatsoen en aan ons
tekort aan kennis van de wettelijke voorschriften op dit
terrein? Het verkeersonderwijs voor de jeugd is thans wet
telijk geregeld en dat is een goed ding. Voor de kinderen.
Maar hoe staat het met ons? Met het millioenenleger van
„ongeschoolden" op dit terrein, dat dagelijks aan het ver
keer deelneemt. De resultaten kent U: elke dag 5 of 6 do
den, om nog maar niet te spreken van de talloze vermink
ten en gewonden. Wat kunnen we er aan doen? En is er
iets aan te doen?
Deze laatste vraag kunnen we gelukkig bevestigend beant
woorden. Er zijn prachtige schriftelijke verkeerscursussen.
Voelt U er iets voor zo'n cursus te volgen? Kom dan eens
een praatje maken met ondergetekende.
In de laatste wereldoorlog heeft Amerika een offer ge
bracht van 1.070.000 doden, gewonden en vermisten.
Maar wist U, dat in diezelfde oorlogsjaren 3.300.000 Ame
rikaanse burgers werden gedood door verkeersongevallen?
Ongelooflijk, maar waar. De Amerikanen hebben er iets
aan gedaan, n.l. het organiseren van schriftelijke verkeers
cursussen. Resultaat: 50 minder verkeersongevallen.
Wat doet U?
J. O. M.
30 (0)
