HIER...
een woord. Men moet echter altijd in de gaten
houden, dat het in die mens blijft zitten en dat
het dus te enen dele zorgelijk voor U is. Zo
lang er mensen blijven, blijft werken nodig in
een ingewikkelde samenleving. Want ze leren
het nooit, of: we leren het nooit. We leren wel
een beetje, maar we moeten er telkens weer
een beetje aan herinnerd worden, we moeten
telkens bijgeschoold, telkens aan ons geweten
getrokken, aan ons verstand gepord worden.
Temeer en dat is mijn laatste vóóropmer
king omdat vergeleken met vroegere gene
raties uit vroegere eeuwen het moderne leven
al minder spel en minder kans op mogelijkhe
den levert. Ik hoef U de moderne huizen niet
duidelijk te maken. Daar zit geen zolder en
geen verstolen hoek meer in; er zit ook geen
rotzooihoek meer in. Je kunt er alleen maar
ordelijk leven, tenzij je van je hele bestaan een
pan maakt. Dat is niet zo plezierig. Op straat
moet je je aan de verkeersregels houden. Ook
in het bedrijf met zijn uiterst ingewikkelde or
ganisatie zijn er weinig spelmogelijkheden meer
overgebleven.
En die mens zoekt nu eenmaal naar spelmoge
lijkheden en daar zitten we nu met een van
onze grote problemen van onze samenleving.
Hoe verkrijgen wij, maar waar dan ook, hetzij
binnen, hetzij buiten het werk mogelijkheden
voor de mens voor zijn waaghalzerij, zijn aftas
ten, zijn experimenteerzucht, zijn poging om te
kijken hoever hij kan gaan. Waar krijgen wij
die mogelijkheid en waar kan hij ze gebruiken
met zo min mogelijk risico voor zich en gevaar
voor anderen??
Tot zover Dr. Van Bienen in zijn kijk op de
mens in verband met de veiligheid. In het vol
gende nummer hopen wij U te vertellen, wat
Dr. Van Bienen over de veiligheid zelf denkt.
J. O. M.
We zien het zo dikwijls in verschillende bladen.
Een blanco vak, met alleen deze woorden:
„Hier had Uw advertentie kunnen staan".
Natuurlijk zijn dag- en weekbladen gek op ad
vertenties; ze moeten er van bestaan. Zonder
advertenties is de exploitatie van dag- en week
bladen onmogelijk!
Met personeelsorganen is dat iets anders. Die
worden uitgegeven om het contact tussen be
drijf en medewerkers te onderhouden. Men
dient echter te bedenken, dat het uitgeven van
een personeelsorgaan wel mogelijk is zonder
het opnemen van advertenties, maar niet zon
der te beschikken over kopij. Bij zeer veel per
soneelsbladen (en ook bij Het Zeskant) komt
het verschaffen van de nodige kopij in den re
gel neer op één man, de redacteur. Terwijl er
toch tal van mensen in het bedrijf zijn, die best
in staat zijn een interessant stukje over het be
drijf, over hun werk of over dingen, die in het
bedrijf gebeurd zijn te schrijven. Waarom ze dat
niet doen, weten we niet. Gewoon laksheid?
Gebrek aan durf? Onverschilligheid?
Kom, lezers van Het Zeskant, klim eens in de
pen en verschaf Uw redacteur eens wat kopij.
Bedenk: Hier had Uw artikeltje kunnen
staan
Ja, maar Baas, hoe zit het nou? U zegt altijd,
dat we van onze fouten leren. Maar als we fou
ten maken, zegt U, dat we niks geleerd hebben.
