'Boodschappen,
bioscoop,
en botsautootjes'
'IJzeren gordijn'
C. M. van Wassenaar:
K. H. Schafer:
Vorig jaar waren we met vakantie in Oos
tenrijk. Omdat we plannen hebben ons aan
het einde van het jaar te gaan verloven,
wilden we dit keer een beetje zuinig zijn
en bleven we thuis. Het weer was ver
schrikkelijk slecht. De eerste week zijn
we in bijna alle winkels van Rotterdam
geweest en hebben daar potten en pan
nen, lakens en slopen gekocht. Om de
dagen te vullen gingen we naar de bios
coop. Ook waren we een dagje in Am
sterdam, maar persoonlijk vind ik Rotter
dam toch véél gezelliger. De rondvaart
bijvoorbeeld viel mij bar tegen en die oude
geveltjes deden mij ook niet veel. In de
tweede week zijn we een dagje naar Ant
werpen geweest. De markt is er groot en
heel gezellig. Er waren veel leuke dieren,
jonge hondjes en poesjes en zelfs een
aapje. Er was een heel klein wit hondje
met allemaal krulletjes en van die droe
vige bruine oogjes. Dat had ik zo wel mee
willen nemen!
Hoewel het zondag was waren de mees
te winkels open. En je hebt er een hele
boel van die rare cafétjes
We zijn ook een dagje naar Scheveningen
geweest. De pier was erg leuk. Ook ben
ik in de botsautootjes geweest. Alleen,
want mijn a.s. verloofde wilde een foto
van me maken. Er zaten allemaal kleine
kinderen in de wagentjes en die konden
i het véél beter dan ik.
Iedere keer dat ze tegen mij aanbotsten
schoot ik met mijn knie tegen een rand.
Toen ik uitstapte zat mijn knie helemaal
onder het bloed, er zat een diepe wond in.
Ik ben nogal kleinzerig en huilde tranen
met tuiten. Er werd snel een groot verband
om gebonden. Drie dagen heb ik hele-
I maal niet kunnen lopen en moest ik met
mijn been op een stoel zitten. Mijn moeder
heeft me wel verwend, maar het was toch
jammer. Eén troost heb ik: ik krijg nog
I drie dagen terug voor mijn stijve been!!
In Ceskybrod, een plaatsje 30 kilometer
van Praag, woont een Tsjechische vriend
die ik in de oorlog in Oostenrijk heb leren
kennen.
leder jaar omstreeks de jaarwisseling
schrijven we elkaar nog en tijdens de va
kanties sturen we ansichtkaarten. Maar
éénentwintig jaar lang hadden wij elkaar
niet meer gezien.
Dit jaar hebben wij hem en zijn vrouw
daarom gevraagd naar Holland te komen.
Toen bleek dat het voor hen niet moge
lijk was een visum te verkrijgen, besloten
mijn vrouw en ik dan zelf de reis achter
het IJzeren Gordijn te ondernemen. Onze
visa waren in twee dagen in orde en eind
mei begonnen wij onze reis 's morgens
om vier uur. Over de autobahn ging het
bijzonder vlot en de 800 kilometer tot
aan de grens waren gauw afgelegd. Hier
kregen wij echter drie uur oponthoud, zo
dat het al donker was toen we in Praag
aankwamen. Na veel dwalen ontmoetten
wij gelukkig een behulpzame motorrijder,
die ons in twintig minuten door de stad
loodste. We zijn er nog verschillende
malen teruggeweest. Deze prachtige stad
is, net als de andere steden die wij be
zochten, niet modern, maar vol met be
zienswaardigheden uit vroeger jaren. On
voorstelbaar mooi was bijvoorbeeld het
Nationaal Theater met al zijn muurschilde
ringen, beelden en kristallen luchters: een
paleis! Wij hebben daar de opera "Die
verkaufte Braut" gezien. Ook hebben wij
het "Laterna Magika" bezocht, een com
binatie van drie filmdoeken met een to
neel. Wij zagen "Hoffmann's Erzahlung
en", met levende artisten tegen gefilmde
achtergronden. Dit is uniek in de wereld
en van een ongelofelijke schoonheid.
50 (0)
