ZON, WIJN
EN EEN AANZOEK
E. N. van Rijnswoud:
Die avond echter arriveerden wij om ne
gen uur in Ceskybrod en de ontvangst
was werkelijk overweldigend. Van de
vriendelijkheid en de gastvrijheid van de
Tsjechen kunnen wij Hollanders nog heel
wat leren
Het leven is er naar onze begrippen niet
duur. Kristal en keramiek is er zelfs héél
goedkoop en kan vrij worden uitgevoerd.
De toerist is verplicht ƒ11,per persoon
per dag uit te geven en omdat wij dit voor
ons levensonderhoud niet nodig hadden
konden we wel een mooie kristallen vaas
kopen. Behalve het fruit, dat bijzonder duur
is, zijn de prijzen ongeveer als bij ons in
Holland. Alleen de verdiensten zijn er
véél en véél lager dan hier. De wegen
zijn over het algemeen goed te berijden.
We hebben ook prachtige wandeltochten
gemaakt, onder andere door het Riesen-
gebergte.
De belangstelling voor Holland is bijzon
der groot en idereen is nieuwsgierig te
weten hoe wij hier leven en werken. Van
het regime heb ik weinig gemerkt, ik kon
gaan en staan waar ik wilde. De fabrie
ken hingen vol met Russische en Tsjechi
sche vlaggen en waren behangen met al
lerlei leuzen als: "Wij werken voor de
Vrede" en "Wij bouwen aan onze toe
komst". Hoewel de verdiensten dus veel
lager zijn, zijn de arbeidstijden en derge
lijke gelijk aan die in Nederland.
Het land heeft in de afgelopen oorlog
veel te lijden gehad. Ik heb een bezoek
kunnen brengen aan het concentratiekamp
Theresienstadt en ben ook in het dorpje
Lidice geweest. Door uit Engeland afkom
stige Tsjechische parachutisten werd in
1942 de S.S.-generaal Heyndrich omge
bracht. Omdat de Duitsers veronderstel
den dat de parachutisten zich in Lidice
verborgen hielden, werden als vergelding
alle mannelijke bewoners doodgeschoten
en de vrouwen en kinderen gedeporteerd.
Daarna werd het gehele dorp platgebrand.
Op een andere plaats werd Lidice weer
opgebouwd. Ter herinnering aan het ge
beuren werd een prachtige rozentuin aan
gelegd, de zogenaamde Vredestuin, waar
rozen uit de gehele wereld zijn geplant.
Middelpunt van de tuin is een groot ge
denkteken, waarop ook de naam Putten
voorkomt.
We hebben een van de mooiste vakanties
van ons leven gehad. Volgend jaar hopen
wij onze vrienden wèl in Holland te kun
nen ontvangen om iets terug te kunnen
doen voor de onvergetelijke gastvrijheid
die wij bij hen mochten ondervinden.
Dit jaar heb ik een vliegreis naar Italië
gemaakt. Het was de tweede keer dat ik
vloog en ik was helemaal niet zenuwachtig
"Het is net of je in een bus zit".
Alleen boven Zwitserland was het erg
ruw weer en het vliegtuig viel soms me
ters naar beneden. Ik logeerde in een ho
tel in Finale Ligure, een heel oud vissers
dorpje aan de Middellandse Zee tussen
Genua en Vente Miglia. Het hotel stond
20 minuten lopen van de zee af, we gin
gen dan ook altijd met de bus. Behalve
toen er gestaakt werd...
Het was toch wel leuk om dat even mee
te maken. Alle stakers lagen languit op
straat. De politie ging er gewoon bij staan
en het enige wat zij deden was het ver
keer omleiden.
Het dorp ligt aan de voet van de Liguri-
sche Alpen en je kon er dan ook heerlijke
wandelingen maken. Op zo'n tocht ben
ik eens bij een heel oud wijnboertje te
rechtgekomen. Hij had een paar tafeltjes
en stoelen neergezet en schonk daar wijn
aan zijn klanten. Het was alleen een beet
je griezelig dat de glazen beslist niet om-
gewassen mochten worden, alleen de
rand werd even met de duim afgeveegd.
Anders ging de smaak van de wijn ver
loren!
Het mannetje wilde nog met me trouwen
ook; de pastoor zat er toevallig toch! Ik
heb het aanzoek vriendelijk afgewezen,
maar ik kreeg toch nog een bosje prachti
ge anjers van hem...
Italië is zo'n heerlijk romantisch land.
Op straat, zo ergens onder de palmen,
staat er iemand "O Sole Mio" te zingen,
terwijl hele families op de balkons staan
mee te luisteren. Natuurlijk heb ik er ook
feest gevierd. Op een avond toen we heel
laat thuis kwamen liep een van ons groep
je inplaats van óm het vijvertje voor ons
hotel er pardoes middenin. We hebben
verschrikkelijk moeten lachen toen de niet
al te slanke dame de goudvissen uit haar
bloesje haalde
Maar ik heb niet alleen gefeest, ik heb
ook geprobeerd de werkende Italiaan te
leren kennen. Ik ben daarom perziken en
abrikozen gaan sorteren in de kelder van
het hotel. Om het hotel lagen namelijk
grote boomgaarden en de oogst werd
juist binnengehaald. De grootste en mooi
ste vruchten moesten bovenop, net als bij
ons. Het was erg gezellig werk en de wijn
fles ging doorlopend rond. Ik moest echter
wel oppassen niet teveel van het goede te
krijgen!
Ook heb ik nog voor reisleidster ge
speeld. In de bergen was een oud kasteel
"II Falco", waar niemand veel van wist.
Omdat het zo'n leuk uitstapje was ben ik
met een groepje de tocht gaan maken en
heb daarbij verteld wat ik hier en daar had
opgestoken, terwijl ik de rest maar uit mijn
duim heb gezogen!
Al met als was het een heerlijke vakantie
met vijftien dagen stralende zon en als ik
de kans krijg doe ik volgend jaar weer pre
cies hetzelfde.
(0) 51
