DE „WITTE ZEE"
IN HAAR
ELEMENT
Hallo Papa, Papa, Romeo
Als leek staan wij altijd weer vol verbazing in de
radiohut naar de werkzaamheden van de mar
conist, "Sparks", te kijken en te luisteren.
Overal geheimzinnige piepjes en tikgeluidjes.
Knoppen worden omgedraaid, wijzertjes van me
ters slaan uit, andere knoppen worden weer te
ruggedraaid. Temidden van kraak- en piepge
luiden klinken stemmen, door elkaar heen pra
tend, waarvan niet veel te volgen is.
En uit al dat geheimzinnige gedoe komt plotse
ling op de Witte Zee helder de stem door van
de telegrafist van de P. C. S. van Hattem.
92
Vandaar ook het herhaalde oproepen van "Papa, Papa, Romeo, de roepletters van
de zuiger.
De telegrafist ervan vertelt, dat ze eveneens op proeftocht zijn en dat alles naar
wens gaat. Met "over en sluiten" wordt afscheid genomen.
Dan volgt weer een gesprek over de marifoon, de maritieme mobilofoon installatie,
met het kantoor van de Rederij in Maassluis. Witte Zee, Witte Zee, kantoor Maas
sluisZo weerklinken hier in het radiostation de geluiden van allerlei schepen,
terwijl buiten de wind sproeiregens van de witgekopte golven trekt en vele schepen,
als het ware zwijgend en lusteloos, op een loods liggen te wachten.
De landrotten zien dat ruige spel van wind en golven gelaten aan en denken daarbij
of het mogelijk wel goed zal gaan met de beloofde "snert". Maar dat valt allemaal
wel mee. En het grapje dat een stevige graspol uit de landelijke Alblasserwaard alle
zeeziekteklachten teniet zal doen, behoeft niet uit de mottenballenkast te worden
gehaald.
Tegen twaalven komt het Kinderdijkse schip, de P. C. S. van Hattem, in zicht. Met
volle kracht wordt een rondje gevaren, waarbij van beide kanten gezwaaid en druk
gefotografeerd wordt. Met drie stoten op de scheepsfluit begroeten de twee sche
pen op scheepseigene manier elkaar.
Verder gaan de beproevingen!
Volle kracht varen, trillingsmetingen, proeven met de koppelingen, testen van de
kraan met het buitenboord draaien van de werkboot, varen met één motor, stuur-
proeven. Zo wordt alles nagegaan. Als het programma is afgewerkt wordt weer koers
gezet naar de Waterweg.
Terwijl buitengaats nog vele schepen, wachtende op een loods, "geparkeerd" zijn,
gaat de Witte Zee naar binnen.
Bij de berghaven van Hoek van Holland ligt de kustsleper Schouwenbank te wachten
om de gasten, inspecteurs, bankwerkers en verslaggevers over te nemen. Zelfs
op de woelige rivier is dat geen gemakkelijk werk.
Na de zeesleper te hebben rondgetrokken, vaart de Schouwenbank naar de Berg
haven, terwijl de Witte Zee voor de duurproef, die de gehele nacht zal duren, de
grauwe, woedende zee weer opgaat. Diep in de nacht zal ze daarbij wellicht haar
oudere zuster ontmoeten, die vanuit Zweden onderweg is naar Rotterdam.
In het nachtelijke duister zullen ze eikaars lichten wel zien, maar de stoere contouren
nog niet kunnen bewonderen.
Deze ontmoeting kwam toch vlugger dan verwacht was. Reeds donderdag 15 sep
tember moest niet alleen de Zwarte Zee maar zelfs de Witte Zee te hulp worden
geroepen voor het bergen van de Noorse tanker Anco State die op de Noorderpier
was gelopen. Voor de Zwarte Zee was dat een vanzelfsprekende zaak, maar voor de
Witte Zee, nog met de nieuwe Smit Kinderdijk vlag in top, was dat anders. Het
schip was nog niet overgedragen en dus in feite voor risico van de Bouwwerf.
Samen met vijf "Bank"-boten werd in een fikse storm, waarbij zonneschijn afge
wisseld werd met regenvlagen, getracht om het ongelukkige schip vlot te slepen.
Ondertussen ontbrak het niet aan belangstelling. Vele kijkers mét kijkers kwamen
een kijkje nemen. Enkele vliegtuigen met fotografen en televisiemensen aan boord
kwamen zo laag als maar mogelijk was om hun plaatjes te schieten.
Terwijl het water schuimend en spattend over de pier en de schepen spoot, voelde
een jonge zwemmer nog behoefte om het verkoelende water van de Waterweg in te
duiken. De vele kijkers, diepgedoken in jassen en met petten en hoeden op, wreven
hun ogen uit en dachten er het hunne van.
De sleepzuiger P. C. S. van Hattem, die aan het varen was met vele H.A.M. gasten,
kwam ook even aan de Hoek kijken, doch ze wendde gauw de steven en zocht de
veilige Waterweg weer op.
Ongeveer om half vijf kwam de Anco State vlot. De stenen van de Noorderpier, die
de Anco State vasthielden, gaven de strijd op tegen de gebundelde paardekrachten
van de sleepboten.
