In de messroom heette Smit Kinderdijk Directeur ir. Den Hartog de aanwezigen
welkom op dit, zoals hij het noemde, "vérgaand centraal bedienbare schip met ook
enige automatisering". Bij het construeren van dit soort werktuigen kan n.l. nauwe
lijks worden gesproken van "scheepsbouw", zo zeer overheerst de "fabriek". Nadat
de heer Den Hartog de journalisten had gewezen op de kegelkleppen, die op de P. C.
S. van Hattem zijn toegepast, gaf ir. Van den Bos enkele bijzonderheden over de appa
ratuur, die op deze sleepzuiger is te vinden en waarvan met trots gezegd kan worden
dat veel in "eigen huis" ontwikkeld is.
Ir. Wichers Hoeth, Directeur van de H.A.M. zei, dat wat de nieuwbouw betreft het
devies van de H.A.M. luidt: houdt het eenvoudig en sterk. Schepen als deze zijn im
mers bedoeld voor zwaar werk onder soms moeilijke omstandigheden, veelal strij
dend tegen de krachten der natuur. Ze moeten dus tegen een stootje kunnen.
"Naast alle mooie, maar kwetsbare apparatuur willen wij daarom toch ook graag
een doodeenvoudige, ouderwetse peilbuis met een vlotter om te kunnen zien hoeveel
we aan boord hebben gezogen". Waarom dan toch een zo "geautomatiseerd" schip
als de P. C. S. van HattemDat is het gevolg van de steeds verhoogde eisen om
sneller en dieper te zuigen. Mede door deze apparatuur kost het zuigen van een
kubieke meter zand nog steeds evenveel als kort na de oorlog, zo merkte ir. Wichers
Hoeth op.
Spelevaren
Terwijl de P. C. S. van Hattem de Nieuwe Waterweg afvoer maakten de journalisten
een uitgebreide rondgang over het schip. Ze daalden af tot naast de hoofdmotoren,
ze klommen op de brug. Toen iedereen hier verzameld was, werden de twee zuig-
buizen overboord gezet en werd de hopper gevuld. Met water! Om geen ruzie te
krijgen met Rijkswaterstaat en zo, want voor zandzuigen is een vergunning nodig.
In een stevige bries had de reporter van de NCRV op het bruggetje over de hopper een
gesprek met ir. Den Hartog en ir. Wichers Hoeth. Ondanks de wind kwam het geluid
goed op de band. In de ochtendeditie van de Radiokrant werd het praatje uitgezonden.
Na anderhalf uur spelevaren werd koers gezet naar Amsterdam. De journalisten
toonden zich zeer onder de indruk van dit mooie stuk I.H.C.-werk en ze lieten dat
in hun artikelen duidelijk blijken.
Het afmeren aan de Parkkade ging niet zo vlot. De Marine had "onze" plaats
opgeëist voor een kruiser. Een Zweedse coaster werd toen verhaald zodat er toch
een (kleine) plaats vrij kwam. Met behulp van de sleepboten Noordpool en Groen
land en onder leiding van een kalmpjes zijn pijpje stoppende loods, werd met "een
klapje vooruit" en "een klapje achteruit" de P. C. S. van Hattem netjes aan de kade
gemeerd.
Overdracht
Nog met de blauwe I.H.C.-vlag in top voer de sleepzuiger de volgende dag weer uit
met aan boord directieleden van I.H.C. Holland, Smit Kinderdijk en H.A.M. Op een
niet zo rustige Noordzee werd de P. C. S. van Hattem die middag officieel overge
dragen.
De dag daarop heeft de H.A.M. het nieuwe vlaggeschip aan haar eigen mensen
voorgesteld. De vaartocht ging echter niet verder dan Hoek van Holland, waar het
schip voorzichtig draaide voor de terugtocht. De opvarenden konden toen een blik
werpen op de activiteiten bij de Noorderpier, waar o.m. de Zwarte Zee en de
Witte Zee bij windkracht 8, pogingen deden een gestrande Noorse tanker in de hoge
golven vlot trekken.
In Kinderdijk zagen wij na al de officiële gebeurtenissen weer het zo vertrouwd ge
worden silhouet van de P. C. S. van Hattem aan de werf.
Maar niet voor lang. Na nog een proefvaart voor het doen van verschillende metingen
ging de sleepzuiger naar zijn eerste karwei.
Een goede vaart CO 522!
87
