ONZE SOLDATEN Aan al onze militairen een Gusto-groet C. Roon werkte bij Gusto in de afdeling Montage als hulpmontagewerker. Sedert maart vorig jaar is hij onder de wa penen en hij schrijft ons hoe men hem in de Lunetten Kazerne te Utrecht twee maan den lang het nodige heeft bijgebracht om hem van burgerjongen tot wat men noemt een goed soldaat te maken. "Of dat helemaal gelukt is weet ik niet, maar na die twee maanden werd ik dan ook overgeplaatst naar de Willem II Kazerne in 's Hertogenbosch. Daar heb ik drie maanden lang een chauffeurs-opleiding ge had op een vrachtwagen. Ik had toen mijn militair rijbewijs (mijn burger had ik al) en werd overgeplaatst naar de Prinses Mar griet Kazerne in Wezep, waar ik bij een kiepautocompagnie terecht kwam en ben gebleven. Ik heb daar een goede diensttijd gehad. Want je kon daar wel gaan moppe ren en zeggen: "Ik was liever thuis en ga liever werken", maar dat helpt nu eenmaal niet. We namen het dus zoals het was. Dikwijls werden we ergens naar toege stuurd, voor één, twéé of drie maanden om ergens zand puin of bomen te gaan rijden. Het was dan net of je bij een burgerfirma op een zandwagen reed. Je was veel vrijer dan in de Kazerne, maar toch was je altijd soldaat en kon je niet doen of laten wat je wilde. Jongens van onze compagnie hebben ook wel zand gereden voor de stichting "Open het dorp". Veel last zal ik niet meer in dienst hebben, want binnenkort zwaai ik af, dus schiet het al aardig op." P. van Noorloos, leerling scheepsbouwer, is in maart van dit jaar in dienst gegaan. In Ossendrecht moest hij opkomen en in het begin was het wel vreemd om over te schakelen van het burgerleven naar het militaire. Maar schrijft hij: "ik kon mij al gauw aanpassen. Tenslotte ben je met jongens onder elkaar en dan is er altijd wel iets te beleven. Na enkele dingen aangeschaft te hebben zoals mili taire kleding en uitrusting begonnen we al gauw met de eerste lessen. De basisopleiding duurt 2 maanden en is wel de leukste tijd van de dienst. Ze vlie gen dan ook snel om. Daar komt nog bij dat je verschillende tests ondergaat en de nodige inentingen krijgt. Bij de keuring had ik al opgegeven dat ik chauffeur wilde worden, daarom kreeg ik ook met een beet je geluk een chauffeurstest, die ik goed doorlopen heb, want bij de overplaatsing na twee maanden kreeg ik te horen dat ik een opleiding tot chauffeur zou krijgen. De chauffeursschool was ook in Ossen drecht, dus bleef ik er nog twee maanden. Na enige strubbelingen in het begin om de wagen volledig onder de knie te krijgen ging het na een paar maanden al vrij aar dig, hoewel ik nog nooit auto had gereden. Na geslaagd te zijn voor het rijexamen werd ik overgeplaatst naar een legerplaats in Ede, die aanmerkelijk kleiner was dan die in Ossendrecht. Binnenkort gaan we met een kolonne van 35 legerwagens voorlopig voor 8 dagen naar Duitsland. Het zal dan wel flink veel oefenen worden. Ver der nog maar afwachten wat de komende maanden gaat gebeuren." (0) 55

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1966 | | pagina 7