„VAC-VAC" MAAKT HOUT HOUDBAAR Tmrrrm'i imniim Vorige maand beloofden wij U meer te vertellen over de "Vac-Vac", de houtimpregneringsinstal- latie, waarvan er tot dusver drie door de ma chinefabriek van Smit Kinderdijk zijn gebouwd. Wij zijn daarvoor naar D. van Dam's Tim merfabriek N.V. in Gouda gegaan, waar de eerste Nederlandse "Vac-Vac" installatie sedert enkele maanden in bedrijf is. In deze kleine, maar zeer moderne fabriek heeft men zich toegelegd op het maken van massa-timmerwerk voor de woningbouw: kozijnen voor ramen en deuren. Directeur J. L. Rademaker heeft ons het waarom en het hoe van de "Vac-Vac" ver teld, de nieuwe verduurzamingsmethode, waar hij vast in gelooft I Van overheidswege is onlangs bepaald, dat al het buitentimmerwerk, voor zover niet uitgevoerd in hout van hogere duurzaamheidsklassen, geïmpregneerd dient te worden om het beter en langer houdbaar te maken. Hoewel deze bepaling pas op 1 januari a.s. bindend is, wordt het impregneren al in veel bestekken verplicht gesteld. De traditionele manier om het hout te behandelen is het gedurende bepaalde tijd onder te dompelen in een bak met impregneermiddel. Met de "Vac-Vac" methode, die in Engeland werd ontwikkeld, gaat het vlugger (in 15% van de dompeltijd) en drogen is niet meer nodig, hygiënischer (Vac-Vac gaat automatisch in een gesloten tank), gezonder (impregneermiddelen bevatten pentachloorphenol dat giftig is) en minder gevaarlijk (brandbaar middel bevindt zich in gesloten circuit). De installatie staat in een apart gedeelte van de loods. Zichtbaar is de acht meter lange tank, met een middellijn van 1'/2 meter, en aan één kant een zware deur. Op de ketel wat apparatuur een manometer en een kastje met klokken, bedieningsknop pen en meldingslampjes. Onzichtbaar is de voorraadketel met 16.000 liter impregneer middel, die zich buiten de loods onder de grond bevindt. Vóór de ketel een hellend railbaantje met een wagentje, waarop een partij onderdelen voor kozijnen is opgestapeld. De ketel kan maximaal acht m3 hout tegelijk "be werken". Veertig minuten Met een liertje laat men het wagentje met hout in de ketel rijden. De deur wordt gesloten en stevig vergrendeld. Hoofdschakelaar om en startknop indrukken, leder een kan nu wel weggaan, want de "Vac-Vac" werkt automatisch! De tijden voor „vacuumdraaien I", „leeglopen" en „vacuumdraaien II" zijn van te voren op de drie klokken ingesteld. Terwijl de lucht uit de tank werd gezogen wordt het impregneermiddel in de tanks gezogen. Dit gaat snel. Wanneer na ongeveer zes minuten het niveau van de vloeistof een relais bereikt, dat zich bovenaan in de keteldeur bevindt, wordt de zuigklep auto matisch gesloten. Twee minuten later wordt de pomp uitgeschakeld. Het hout is nu geheel ondergedompeld en omdat de lucht is weggezogen dringt het impreg neermiddel diep in de poriën van het hout. Hevig sissend wordt kort daarop weer lucht in de ketel toegelaten. Door de zwaar tekracht zakt de vloeistof in de voorraadtank terug. Dit leeglopen duurt ongeveer zes minuten. Hierna slaat de pomp weer aan en begint de derde stap van de „Vac-Vac" methode: het vacuumzuigen II. „Zuigklep dicht" meldt een oranje lampje, want ditmaal wordt géén impregneermiddel in de tank gezogen. Alléén vacuum zuigen, waarmee wordt bereikt dat het teveel aan vloeistof wordt verwijderd, terwijl het hout gelijkertijd droogt. Dit deel van het proces duurt twintig minuten. Steeds langzamer draait de naald van de manometer naar de 72 cm kwikdruk. De pomp maakt veel lawaai, maar dat is nog niets in vergelijking met het geluid dat ontstaat als na dertig minuten de lucht weer wordt toegelaten. Net een straaljager! De apparatuur stopt, de klokken springen automatisch in de beginstand terug, de deur kan worden geopend. Nog wat dampend wordt het hout uit de ketel gereden. Schimmels en insekten "lusten" dit hout niet meer, terwijl ook het vocht er geen vat op zal hebben. Met de vervaardiging van de „Vac-Vac" installaties dragen wij dus ook een steentje of liever: houtje! bij aan de verbetering van de woningbouw. 97

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1966 | | pagina 9