DE JEUGD VAN DE
MACHINEFABRIEK
NOORDWYKERHOUT
OP EXCURSIE
EEN VAKANTIE
-INTERMEZZO
VAN 11 t/m 14 juni 1968
men van vermoeidheid slap langs je lijf han
gen. Hun dagelijkse maaltijden bestonden uit
gesoosterde vis en wat ze langs de kant
"ophaalden". Als ze helemaal geen uitweg
wisten, werkten ze ergens voor een bagatel
en zorgden er op deze wijze ook voor, dat de
minimale hoeveelheid textiel of het schoei
sel en eventueel benodigde uitrustingstuk
ken aangevuld werden.
Heeft hij het nu niet moeilijk om in het gareel
te blijven?
"Och, dat valt wel mee", zegt hij.
Hij heeft "zijn vrijheid" letterlijk en figuurlijk
verkocht: het mooie wedstrijdschip, waar hij
de laatste seizoenen mee zeilde.
Toen kwam de ware "Eva" in zijn leven; zij
schonk hem een allerliefste dochter. Zowel
met "Eva", als met zijn dochter is hij gewel
dig in zijn sas. "Daar moet je wat voor over
hebben!"
Om de nodige voorzieningen in zijn nieuwe
huis te kunnen treffen, heeft hij met instem
ming van zijn vrouw een bescheiden vakan
tie gehouden. Het jonge gezin heeft tijdens
mooie dagen en die zijn er echt wel ge
weest veel in het nabije Vliegenbos ge
bivakkeerd. Ook daar deed zijn shelter uit
de "banjertijd" nog dienst en wel voor het
middagdutje van de kleine meid.
In het Vliegenbos intrigeerde hem de aan
duiding van de wandelpaden, waarop een
lange grijsaard is afgebeeld met veel te lan
ge armen, die een veel te klein meisje met
veel te grote vlechten lichtelijk krom bukkend
aan de hand meevoert. Hij moest denken aan
de vergelijking, die zijn moeder thuis zou
hebben gemaakt! "Het lijkt wel een brood
met een kaartje".
Hij heeft verder zijn nieuwe woonomgeving
eens goed verkend: Holysloot, Ransdorp,
Broek in Waterland, Monnickendam en het
nog smeulende vuur is weer gaan vlammen.
Zijn blik op de tokomst voor de vrije-tijds-
besteding in de sfeer, zoals hij zich die zou
wensen, heeft zich verruimd. Wat het wor
den zal? "Dat zullen we nog wel zien", zegt
hij. "Maar dat er weer een vaartuig komt,
dat is zo goed als zeker". Uiteraard zal hij
met de financiën rekening moeten houden.
"Bij stukjes en beetjes, komen we er ook.
Ik heb gezien, dat er mogelijkheden zijn en
ik heb er deze vakantie eens lekker over
kunnen mijmeren".
Hij wil weer klein gaan beginnen. "Als die
hobbyclub voor de vaartuigen nou maar van
de grond komt, dan zijn er direkt veel meer
mogelijkheden", zo voegt hij er nog aan toe.
"Op mij kunnen ze rekenen."
"Door een toevallige omstandigheid", zegt
hij, is hij bij Verschure terecht gekomen. Hij
wil naamloos en ongezien blijven. Maar hij
wil ons wel vertellen hoe hij zijn vakantie
heeft doorgebracht.
Vóór zijn 25ste was hij een vrijbuiter: geen
vaste job en asjeblieft geen bindingen. In
de zomer zwierf hij met een club gelijkge
zinden allemaal in één-persoons kano's op
de E.E.G.-wateren rond: peddelen tot je ar-
Dinsdag, 11 juni. ledereen een best humeur. Wat wil je. Mooi weer,
lekker lui achterover in de bus, een paar daagjes weg uit het werk
van alledag; interessante dingen zien en vast en zeker veel plezier.
Geen wonder, dat de directeur bij het goede reis wensen dan
alleen vrolijke gezichten ziet.
Dat was het prille begin van onze 4 dagen durende trip naar Zuid-
Limburg. Maar alvorens naar het Zuiden af te zakken, brachten
we eerst een bezoek aan het Veiligheidsinstituut te Amsterdam.
Niet overbodig overigens! Want het is nuttig, als je met je neus
wordt gedrukt op de gevaren, die je vaak over het hoofd ziet, maar
die toch aan het werk van elke dag zijn verbonden.
Een voorproefje van wat ons de natuur in Zuid-Limburg te bieden
had, kregen we in het Gooi, waar we de lunch gebruikten in "De
Karseboom". Daarna konden we een paar uurtjes uitpuffen (het
was goed warm, om niet te zeggen "bloedheet") op weg naar
Jeugdhotel "Kasteel Rijckholt" te Rijckholt. De naam doet wat
Belgisch aan en toen we er eenmaal waren, leek het, alsof we ons
werkelijk in de Belgische Ardennen bevonden. Toch is het altijd
nog Nederland, maar dan wel Nederland op z'n best: Prachtige
heuvels en dalen, waarbij bossen, weiden en boomgaarden elkaar
afwisselen. Als U Nederland denkt te kennen en U bent niet in
Zuid-Limburg geweest, dan kent U Nederland niet. Enfin, overtuig
U zelf.
U begrijpt het al: in zo'n omgeving en goed verzorgd in het Jeugd
hotel "Kasteel Rijckholt", dat is naar ieder's zin. Daarbij het uit
stapje naar de watervallen te Coo (België), het interessante bezoek
aan de sluizen in de Maas en de sport- en spelmiddagen. Vooral de
"dropping" was leuk. Daarbij werden de leerlingen in groepjes
"ergens" per auto gedropt. Zij moesten volgens een bepaalde op
dracht naar het kasteel terugkeren. Last but not least, het afscheids
diner in hotel Zegers te Noordwijkerhout; dit alles was genoeg
aanleiding om de vier dagen bijzonder geslaagd te noemen. Een
hartelijk "dank U wel" aan onze directie is hier zeker op z'n plaats.
Een van de deelnemers.
