Het is wat afgezaagd wij weten het! maar bij de jaarwisseling is
het de gewoonte even achterom te kijken naar het jaar dat is afgelopen.
Voor ieder van ons zal 1969 op een geheel eigen wijze in de herinnering
blijven. Als een jaar zonder hoogtepunten, wellicht, of met een zeer ver
heugende of een droevige gebeurtenis!
Misschien ook een jaar, waarin moeilijkheden of problemen niet tot een
oplossing kwamen. Of waarin verlangens niet werden vervuld. Misschien
een hoofdprijs uit de voetbalpool, misschien had het leven alleen een
,,niet" te bieden.
Maar positief of negatief, 1969 had betekenis voor ons allen. Natuurlijk
konden wij niet alle bijna 5000 I.H.C.-ers vragen ,,hoe was 1969
voor UT'waarbij dan niet zozeer de nadruk moest vallen op de dage
lijkse werksituatie, maar meer een algemeen antwoord werd verwacht.
Jammer genoeg lukte het niet om van al onze bedrijven op tijd reacties
te ontvangen.
Eerst laten wij onze correspondent uit Zierikzee aan het woord:
„Wat 1969 voor mij betekend heeft?", vraagt Tanneke Douw,
sinds maart 1968 als administratief medewerkster bij Smit Bolnes
werkzaam, zich af. „Eigenlijk niets bijzonders", zo luidt na enig
nadenken haar voorzichtig antwoord. Opvallende gebeurtenissen
vonden er in haar werkkring en daarbuiten, niet plaats. Toch was
1969 wel een fijn jaar. Met veel plezier gewerkt en geen narigheid
gehad, factoren die maken, dat haar oordeel over 1969 positief
luidt.
Ja, zo mag, wat haar betreft, 1970 ook wel verlopen.
Tanneke Douw
Werkloos voor het eerst in 35 jaar en op korte termijn geen
nieuwe werkkring in het vooruitzicht. Zo tekende zich het begin
van het jaar 1969 af voor de heer T. B. Sluyter, thans als maga
zijnbediende werkzaam bij Smit Bolnes.
„Een slechter begin van een nieuw jaar was voor mij ondenkbaar",
zo stelt de heer Sluyter. Het is vrijwel niet onder woorden te bren
gen wat dat voor jezelf en vooral ook voor je gezin betekent. Niet
zo zeer de materiële kant van het werkloos zijn, maar vooral het
aspect van het „willen werken" en geen baan kunnen vinden,
maakt het een zo moeilijk verteerbare zaak. Gelukkig kon ik in
de loop van dit jaar weer een vaste werkkring krijgen. Ik heb het
hier uitstekend naar mijn zin.
Een leuke job, prettige collega's en een goede werksfeer recht
vaardigen mijn conclusie dat 1969 toch ook goede kanten heeft
gehad.
T. B. Sluyter
Maandag, 17 november 1969. Een dag waarop het leven zijn nor
male gang schijnt te gaan. Danom 11.20 uur plotseling een
doffe dreun en kort daarop een aantal telefoontjes, waaronder ook
één voor onze asistent-kotteraar, de heer J. J. Snijders. Oorzaak?
Een zeemijn uit de eerste wereldoorlog is ontploft.
Bij thuiskomst vertoont de woning, gelegen op 100 meter van de
plaats van de explosie, een enorme ravage.
Gelukkig zijn er geen ernstige persoonlijke ongelukken gebeurd.
Wel heeft zijn vrouw enige lichte verwondingen opgelopen. Er
wordt snel hulp geboden en hoewel er geen ruit meer heel is,
blijkt de materiële schade toch nog mee te vallen.
1969; een jaar om niet vlug te vergeten!
J. J. Snijders
Twee gebeurtenissen komen in het gesprek met de heer C. M.
van Hekke, duidelijk als belangrijkste „mijlpalen" van het jaar
1969 naar voren. In de eerste plaats noemt hij zijn aanstelling tot
meewerkend voorman in de afdeling plaatwerkerij, waarin hij een
waardering ziet van zijn inzet voor het bedrijf. Bijna even na aan
het hart ligt hem de auto-hobbyclub, waarover hij de scepter
zwaait. Een bijzonder leuke en gezellig club, die, dit jaar gestart
met 30 leden, inmiddels 73 sleutelaars kent. Het is een club, die
zich door haar aard en sfeer duidelijk onderscheidt van vele
andere verenigingen buiten fabrieksverband, en die zich inmiddels
een zodanige plaats in onze gemeenschap heeft verworven, dat
haar voortbestaan verzekerd is. Een fijn jaar, dat 1969, zo is de
mening van deze Smit-Bolnes medewerker.
C. M. van Hekke
