In de machinefabriek op de Oranje Werf troffen wij de heer Fer
nandez Gonzalez Pablo uit Gijon, Spanje (35 jaar), gehuwd met
een Nederlandse en de gelukkige vader van een zoon van 31/2,
met wie hij thuis spreekt, aan zijn draaibank.
De heer Fernandez heeft dit jaar de mooiste en warmste zomer
van zijn verblijf van 71/2 jaar in Nederland beleefd.
Een heel prettige gebeurtenis dit jaar voor de familie Fernandez
was, dat zij een goede huurwoning in Amsterdam-Noord, toege
wezen kregen. Dat de Spaanse voetballerij in Europa ook dit jaar
de hegemonie aan het niet minder zonnige Italië heeft moeten laten,
vindt hij niet zo erg. In tegenstelling tot de meesten van zijn
landgenoten interesseert hij zich niet voor voetbal!
P. Fernandez Gonzalez
De heer J. Zwaan (35 jaar), ijzerwerker bij de afdeling reparatie
dok, woont met zijn gezin (het echtpaar heeft een dochter
van 10 en een zoon van 7) in Purmerend. Het jaar 1969
is voor de familie Zwaan betrekkelijk rimpelloos verlopen. Ogen
schijnlijk valt er dus weinig te mopperen. Maar, financieel is hij
minder tevreden. Hij vindt de koopkracht van gezinnen als de
zijne, waar het alleen van de man moet komen, in het algemeen
aan de krappe kant geweest in 1969.
J. Zwaan (links)
De heer H. A. Kleist (38 jaar) sedert midden zomer van dit jaar
Polyesterwerker-spuiter bij de afdeling Polyboat van Verschure-
Amsterdam, woont met z'n echtgenote en 8 kinderen (3 zoons en
5 dochters) in Den Helder.
Via Tuitje Horn en Anna Paulowna, waar nog enkele medewerkers
opgehaald worden, pendelt hij dagelijks per bus heen en weer. De
moeite, die hij zich op deze wijze getroost, is niet de reden waar
om hij meent zich kritisch te moeten uitlaten over het jaar 1969.
„Voor ons land is het een jaar met veel gepraat en weinig wol".
Vooral op het prijzenfront vindt hij de aanpassing te langzaam.
Voor de heer H. Glimmerveen 27 jaar, assistent-kassier bij
Verschure is 1969 een jaar, dat hij niet licht zal vergeten.
Over de beroving op 12 juni jl. kan hij nu een grap maken: „Het
was de snelste betaaldag, die ik ooit heb meegemaakt".
„Gelukkig", zegt hij: „Er vielen geen slachtoffers".
Meer reden tot dankbaarheid was er in het gezin Glimmerveen
toen in de afgelopen maand aangifte kon worden gedaan van de
geboorte van een dochter.
De automatisering en girale betaling zijn op de afdeling, waar de
heer Glimmerveen werkt, met begrip aanvaard. Dat is volgens
hem de reden, waarom er ook in 1969 met opgewektheid en in
goede saamhorigheid gewerkt kon worden.
H. Glimmerveen
Van Verschure naar het hoofdkantoor in Rotterdam.
Daar ontstonden de twee kortste interviews van de hele serie.
De heer A. H. Remmers, kassier, antwoordde: „Ik heb een Appel
gekocht".
Misschien verdient dit korte antwoord enige toelichting. De eige
naar van het kantoorgebouw, waar het I.H.C.-hoofdkantoor is ge
vestigd, is dit jaar begonnen met het houden van exposities in de
hal van het gebouw. Litho's en etsen van Karei Appel hingen er
gedurende een maand te kijk. De frisse kleuren en fraaie compo
sities van een van de werken van deze beroemde artiest, waren
voor de heer Remmers aanleiding om zich de luxe van een Appel
te veroorloven.
A. H. Remmers
De secretaresse mevrouw T. J. M. Suykerbuyk-Willers verklaarde:
„Tien jaren lang heb ik het niet gedurfd, maar dit jaar ben ik bij
de tandarts geweest
Mevr. T. J. M. Suykerbuyk
H. A. Kleist