In de machinefabriek op de Oranje Werf troffen wij de heer Fer nandez Gonzalez Pablo uit Gijon, Spanje (35 jaar), gehuwd met een Nederlandse en de gelukkige vader van een zoon van 31/2, met wie hij thuis spreekt, aan zijn draaibank. De heer Fernandez heeft dit jaar de mooiste en warmste zomer van zijn verblijf van 71/2 jaar in Nederland beleefd. Een heel prettige gebeurtenis dit jaar voor de familie Fernandez was, dat zij een goede huurwoning in Amsterdam-Noord, toege wezen kregen. Dat de Spaanse voetballerij in Europa ook dit jaar de hegemonie aan het niet minder zonnige Italië heeft moeten laten, vindt hij niet zo erg. In tegenstelling tot de meesten van zijn landgenoten interesseert hij zich niet voor voetbal! P. Fernandez Gonzalez De heer J. Zwaan (35 jaar), ijzerwerker bij de afdeling reparatie dok, woont met zijn gezin (het echtpaar heeft een dochter van 10 en een zoon van 7) in Purmerend. Het jaar 1969 is voor de familie Zwaan betrekkelijk rimpelloos verlopen. Ogen schijnlijk valt er dus weinig te mopperen. Maar, financieel is hij minder tevreden. Hij vindt de koopkracht van gezinnen als de zijne, waar het alleen van de man moet komen, in het algemeen aan de krappe kant geweest in 1969. J. Zwaan (links) De heer H. A. Kleist (38 jaar) sedert midden zomer van dit jaar Polyesterwerker-spuiter bij de afdeling Polyboat van Verschure- Amsterdam, woont met z'n echtgenote en 8 kinderen (3 zoons en 5 dochters) in Den Helder. Via Tuitje Horn en Anna Paulowna, waar nog enkele medewerkers opgehaald worden, pendelt hij dagelijks per bus heen en weer. De moeite, die hij zich op deze wijze getroost, is niet de reden waar om hij meent zich kritisch te moeten uitlaten over het jaar 1969. „Voor ons land is het een jaar met veel gepraat en weinig wol". Vooral op het prijzenfront vindt hij de aanpassing te langzaam. Voor de heer H. Glimmerveen 27 jaar, assistent-kassier bij Verschure is 1969 een jaar, dat hij niet licht zal vergeten. Over de beroving op 12 juni jl. kan hij nu een grap maken: „Het was de snelste betaaldag, die ik ooit heb meegemaakt". „Gelukkig", zegt hij: „Er vielen geen slachtoffers". Meer reden tot dankbaarheid was er in het gezin Glimmerveen toen in de afgelopen maand aangifte kon worden gedaan van de geboorte van een dochter. De automatisering en girale betaling zijn op de afdeling, waar de heer Glimmerveen werkt, met begrip aanvaard. Dat is volgens hem de reden, waarom er ook in 1969 met opgewektheid en in goede saamhorigheid gewerkt kon worden. H. Glimmerveen Van Verschure naar het hoofdkantoor in Rotterdam. Daar ontstonden de twee kortste interviews van de hele serie. De heer A. H. Remmers, kassier, antwoordde: „Ik heb een Appel gekocht". Misschien verdient dit korte antwoord enige toelichting. De eige naar van het kantoorgebouw, waar het I.H.C.-hoofdkantoor is ge vestigd, is dit jaar begonnen met het houden van exposities in de hal van het gebouw. Litho's en etsen van Karei Appel hingen er gedurende een maand te kijk. De frisse kleuren en fraaie compo sities van een van de werken van deze beroemde artiest, waren voor de heer Remmers aanleiding om zich de luxe van een Appel te veroorloven. A. H. Remmers De secretaresse mevrouw T. J. M. Suykerbuyk-Willers verklaarde: „Tien jaren lang heb ik het niet gedurfd, maar dit jaar ben ik bij de tandarts geweest Mevr. T. J. M. Suykerbuyk H. A. Kleist

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1969 | | pagina 13