PLEZIERRIJDEN
MET
STOOMWALSEN
„Hij zou eigenlijk „onder glas" moeten, want je kunt 'm nergens
meer kopen", zegt onze redacteur R. Gebhard, en hij wijst naar
een leuk rood/geel geverfd stoommachientje in Dinky Toy formaat
voor hem op tafel. Onze medewerker, die altijd over anderen
schrijft is nu zelf het onderwerp van een artikel. Vanwege zijn
stoom-hobby Als mede-oprichter en secretaris van de nu één
jaar bestaande „Stoomwalsenclub Nederland", Vereniging tot
behoud van stoomwalsen, locomobielen en stoomtractoren, had
de redactie een gesprek met hem. Onze eerste vraag: Waarom
deze club
„Daarvoor moeten wij een paar jaar terug. Om te beginnen dit:
in Engeland, waar men voor dit zaken direct „in" is, bestaat
sedert 1952 de National Traction Engine Club. Hierin zijn verschil
lende regionale organisaties verenigd, die tot doel hebben het
behoud van „traction engines". Dat zijn stoomwalsen, ploeg-
machines, locomobielen, kermistractoren, weglocomotieven,
stoomvrachtauto's. Met deze machines worden elke zomer rally's
georganiseerd, die tienduizenden bezoekers trekken. Een door mij
geschreven artikel over deze Britse stoomclub in een weekblad
in 1966 bracht mij in contact met de Huizense architect G. van
der Pol. Hij was al een tijdje bezig met het inventariseren van in
ons land nog aanwezige stoomwalsen."
„Worden die dan niet meer gebruikt"? is onze vraag.
„Nee", zegt de heer Gebhard, „het veranderen van de manier
van wegenaanleg vroeger moest vóór het asfalteren een on
derlaag van keien worden ingewalst was één van de oorzaken
dat de stoomwals een machine van de verleden tijd werd. Op
verschillende plaatsen stonden walsen weg te roesten. Wilden
wij nog wat van de schrootdood kunnen redden, dan moest dat
snel gebeuren
Het lukte de beide heren om anderen, o.a. in de sector van de
wegenbouw, voor hun plannen warm te maken. Op te stoken,
zou je misschien in dit verband beter kunnen zeggen I Er viel
heel wat te organiseren, maar in april 1969 was het dan zover,
dat de club van stoomwalsenvrienden kon worden opgericht.
„Een paar maanden later waren wij al Koninklijk goedgekeurd en
eind verleden jaar gaf het Prins Bernhard Fonds ons een start
subsidie", vertelt de heer Gebhard. „Dit geld wordt gebruikt
voor de aankoop, of zo u wilt het redden, van specifieke onderde
len en specifieke gereedschappen."
„Het is zeker wel een kostbare zaak?"
„Ja, het opknappen van een wals, die lang niet gebruikt is, kost
wel een paar centen".
Niet alleen het behouden van de stoommachines is het doel van
de club, maar ook het in werking laten zien. En dus was er in
Hoorn verleden jaar een stoomfeest, waaraan door 5 walsen
werd deelgenomen. Behalve een parade door de stad deden de
70
