PROEFVAART
FREE ENTERPRISE V'
Verslag van het Gusto
jeugdraadslid R. van Loopik
Tot grote teleurstelling van m'n dierbare chef en zijn kornuiten
schrijf ik dit verslag na afloop van de proefvaart onder volkomen
nuchtere omstandigheden.
Het was voor mij de eerste keer, dat ik het zeetapijt mocht be
treden. Voor het vertrek deponeerde ik voor alle zekerheid een
dozijn tabletten tegen zeeziekte in m'n maag.
Om 8 uur 's morgens zouden wij vertrekken.
Eenmaal aan boord van de Free Enterprise V moesten we ons
melden bij de heer v. d. Heuvel, bij wie we een programma en
een boekje smikkelbonnen in ontvangst mochten nemen.
Al gauw had ik aan boord een maat gevonden, waarmee ik verder
de gehele dag (en nacht) op zou trekken.
Wij stationeerden ons vlak voor de ramen van het zeekasteel.
Na enige tijd gewacht te hebben, kregen we het ontbijt, waaraan
wij ons natuurlijk hevig te goed deden.
Toen was het zover.
Langzaam lieten wij Gusto achter ons en voeren we de Waterweg
af. Mensen, wat er dan in je omgaat als je voor het eerst gaat
varen, is te veel om op te noemen.
Aan de ene kant voel je je net Prins Bernhard die op zijn luxe
jacht een plezierreisje maakt, aan de andere kant heb je alle
kleuren, die je je maar kunt bedenken in je broek zitten.
Als je op het dek staat, dan zie je langzaam de oever aan je
voorbij trekken, een prachtig imposant gezicht.
Het dek is een grote mierenhoop van nerveuze amateur fotogra
fen, die trachten een opname te maken voor hun historische
familie-album.
Mijn maat en ik besloten om de brug met een bezoek te vereren.
Je mocht alleen maar met een brugspeldje dit heiligdom betreden.
Wij baanden ons echter dwars door de barricade heen een weg
naar onze bestemming.
We waren nu het tijdstip genaderd dat we het zeegat uit zouden
gaan, en het Hollandse tranendal achter ons zouden laten ver
dwijnen. Op de brug had je een uniek uitzicht.
Het eerste wat we leerden, was een verklaring van de termen
bakboord en stuurboord: links en rechts.
Je voelt dat het schip een lichte deining gaat maken, en je wordt
een beetje licht in je hoofd.
De loods verliet het schip en we voeren nu op volle kracht de zee
op. We gingen de eenzaamheid en de rust der dierbare zeevlakte
tegemoet.
Van de brug marcheerden we in looppas terug naar de zaal, waar
we ons van een voortreffelijk smakend pilsjen bedienden.
De ankerproeven waren ook iets wetenswaardigs.
Op het voordek zochten we een leuk zicht uit, een zgn. uitzicht
dus, en wachtten in spanning af.
Alles werd volgens plan afgewerkt.
Helaas zaten de ankerkettingen bij het ophalen lekker in de knoop.
De stagnatie, die hierdoor ontstond, zorgde ervoor dat we midder
nacht pas terug zouden zijn.
Onder lunchtijd smeedden we plannen om in de machinekamers,
bij de marconist en in de kombuis te gaan opereren.
Mensen wat een spectaculaire gebeurtenissen zijn dat
Zelf ben ik nog bij de boegstraalbuizen geweest.
Het is de grootste rotherrie, die je maar kunt bedenken.
Radio Veronica ontglipte niet aan onze speurdersgeest.
De stuurproeven waren ook iets unieks.
De slagzij die het schip maakte, was voor mij voldoende om me
zelf voor te nemen nooit een cruise te gaan maken.
Het diner is deels in vlammen opgegaan.
De vlam was op een of andere onverklaarbare wijze in de pan
geslagen, zodat de frites en de doperwtjes van het menu moesten
worden geschrapt.
Aan het restant deden we ons te goed.
En dan de avondreis. Dat was uniek.
Wanneer je op de donkere woelige baren dobbert, en je ziet de
kust met zijn vuurtorenlichten op je afkomen, dan word je even
stil. Dus houd ik nu maar mijn mond.
Het was een reis om nooit te vergeten.
i I vlif
1MB* TOiWSSI
