DE MACHINEFABRIEK NOORDWYKERHOUT BOUWT AAN ZIJN TOEKOMST
«r»«wssaPgf
De Machinefabriek Noordwykerhout is dat niet de I.H.C.-telg,
waar ze bloembollen maken? Ze wonen wel in de bollenstreek,
maar ze maken wat anders. Daarom het volgende verhaal:
Laten wij even teruggaan naar niet eens zo'n heel recent verleden
(langzaam maar zeker gaat DMN naar zijn 25-jarig bestaan toe),
naar 1950, december. Toen werden namelijk de plannen gereali
seerd van Verschure en werden drie kleine fabriekshalletjes, tegen
elkaar aan leunend van eenzaamheid, gebouwd op een voor in
dustriële begrippen immens groot terrein. (Ja, de heren Verschure
dachten duidelijk vooruit).
Met een handjevol mensen, waarvan het schrijvende gedeelte aan
vankelijk gehuisvest werd op de zolder van een plaatselijk café,
werd getracht Verschure van dienst te zijn met de toelevering van
produkten. De eerste jaren werden nu niet bepaald gekenmerkt
door economische successen, maar toch kon in 1957 tot uitbrei
ding worden besloten teneinde Verschure ook op constructie-
gebied van geheel of gedeeltelijk gerede produkten te voorzien
en zodoende werd in Amsterdam de voormalige mijnenvegersloods
afgebroken en in Noordwijkerhout weer overeind gezet. Niet be
paald moeder's mooiste in de bollenstreek, maar hij valt wel op.
Vanaf omstreeks die jaren dateert de weg omhoog van De Ma
chinefabriek Noordwykerhout, hetgeen zeker niet in de laatste
plaats aldus insiders te danken is aan de enthousiaste leiding
van de huidige directeur, de heer C. P. J. Timmer (als hij de kopy
gelezen had, zou hij de laatste zin zeker doorgestreept hebben.
Want wat hemzelf betreft timmert hij niet graag aan de weg, maar
kom niet aan DMN, want daérvoor gaat hij door het vuur). De
fabriek is nu, zoals u hem op de luchtfoto ziet, hoewel, er wordt
weer uitgebreid
In het produktiepatroon is wel het een en ander gewijzigd. Aanvan
kelijk werd dus alleen toegeleverd aan Verschure. Langzamer
hand breidde die toelevering zich uit tot andere I.H.C.-bedrijven,
vervolgens tot derden en allengs werden ook eigen produkten
vervaardigd. Dat gebeurde op licentiebasis, of het kwam uit het
bedrijf zelf voort. Het accent dat aanvankelijk sterk op de toe
levering lag, wordt de laatste jaren verlegd naar de eigen pro
dukten hoewel de „toeleveringspoot" nog steeds sterk is. Als
leverancier van eigen produkten kun je in slechtere tijden nu
eenmaal beter de markt beïnvloeden dan als toeleverancier. Die
moet steeds maar afwachten, hoe zijn klant het verkoopbeleid
voert. Bovendien is de nadruk in de loop der jaren ook meer
komen te liggen op het machinaal vervaardigen en bewerken van
produkten, dan op het grotere constructiewerk.
Voor de bollenstreek was het een ware sensatie indertijd die
eweldige installatie bestemd om in Jamaica per uur 2000 ton
